Consequent to my earlier blog inviting the readers to attend the Chttirai Festival (Chittirai-ch-cirappu vizhaa) conducted by Moovar MudalikaL MuRRam on 21st April, I thought I can give an update on that meeting and the gist of my speech. Dr S. Kalyanaraman has posted a blog on this programme which can be read here:- http://bharatkalyan97.blogspot.in/2012/04/tamil-new-year-day-festival-news.html
(Thiruppanandaal Swamigal releases the book which is received by Embaar Jeer of Sriperumbudur. From right, Epigraphist Mr S. Ramachandran, Prof Sami Thyagarajan, Jayasree Saranathan and Bala Gauthaman.)
This programme was the culmination of an effort by a group called Moovar MudalikaL MuRRam (மூவர் முதலிகள் முற்றம்) dedicated to the three Nayanmars of Devaram, to find out the traditional New Year followed by ancient Tamils. Tradition cannot be dictated by the politicians nor changed by Laws passed by the Assembly. In order to know what tradition was followed by ancient Tamils, this group invited people from all walks of life to present their perception with adequate proof of what could have been the traditional date of the New Year of the ancient Tamils. The invitation was sent to many scholars from different fields of expertise, calling them to either establish Chitthirai or Thai or whatever else as the New Year supported by proofs which they thought relevant. The articles so received were compiled into a book and was released on the occasion of 'Chittirai-ch-chirappu vizhaa' (சித்திரைச் சிறப்பு விழா) on 21st April.
The highlight of this effort was that no article in support of Thai was received and no one who supported Mr Karunanidhi on Thai as New Year sent an article justifying it. The invitation was sent to Mr Karunanidhi and 32 scholars whom he quoted as having supported Thai as the first month or who filed the affidavit in the court in support of Thai as New Year. Thirty three dignitaries including Karunanidhi, Veeramani (DK), K. Anbazagan, Dr Ramadoss of PMK, Jagath Rakshakan, Avvai Natarasan, Irai anbu, VC Kuzhanthaisami, R Nagasami, Prof Nannan, Poet Vaali, Iravadham Mahadevan etc were invited to present their views. But none of them came out with an explanation for Thai or any other month as the beginning of the year.
The submitted articles were compiled into a book under the title, "Thamizhp puththaaNduth thodakkam ChitthiraiyE" / 'தமிழ்ப் புத்தாண்டுத் தொடக்கம் சித்திரையே' (Only Chitthirai is the New year of Tamils) because all the submitted articles supported only Chitthirai as the year beginning. This book was released by the Pontiff of the ThiruppananthaaL Mutt and received by Embaar Jeer of Sriperumbudur. The book contains 20 articles including the one sent by me. (The text of my article in Tamil is reproduced at the end of this post.) A CD on the astronomical relevance of Chitthirai as New Year was released on this occasion by Embaar Jeer and received by the ThiruppananthaaL Swamigal. Mr Se.ku. Thamizarasan, Independent MLA was the special guest. The occasion was graced by many scholars, writers and dignitaries.
In his speech, ThiruppananthaaL SwamigaL drew attention to the mention of thithi, nakshtra etc in the songs of Nayanmars thereby showing that they followed the Panchanga (Almanac) that has Chitthirai as the beginning of the year. Embaar Jeer highlighted two messages from Andal – one on "Melaiyaar seyvanakaL" (மேலையார் செய்வனகள்) and another on "Seiyyaathana seyyOm, theekkuraLaich chendrOdhOm" (செய்யாதன செய்யோம் தீக்குறளைச் சென்றோதோம்) meaning, we have to follow what the elders have done and must not do the forbidden things. Mr Thamizarasan spoke on the relevance of Chitthirai while Prof Sami Thyagarajan spoke on the hollowness of Karunanidhi's claim on Maraimalai adigaL and 500 scholars of having suggested Thai as New Year in a meeting. A couple of days before this programme, he wrote an article in Dinamani that Maraimalai AdigaL was not present in Tamilnadu during the time that Karunanidhi claimed the said meeting had taken place. As per the biography on Maraimalai Adigal written by his son, Maraimalai AdigaL was in Srilanka at that time!!
The epigraphist, Mr Ramachandran spoke on seasonal implication of the Year with Chitthirai as the first month of the year. Mr Bala Gauthaman, who was one among 12 persons challenging Karunanidhi's order in the court, narrated the experiences in the case. Throughout his tenure, Karunanidhi managed to keep the case postponed and the case is still pending in the court. However one of the persons working on the case told the audience that it is legally untenable to change the New Year as it interferes with the religious practices of the Hindus and that Karunanidhi's case is on weaker grounds.
Coming to my speech, I divided my speech into 2 parts, one addressing the demand of Thai- supporters to show proof for Chiththirai as New Year in the Sangam Tamil texts and the other on the astronomical rationale of Chiththirai as the first month of the Year.
On the first issue I drew attention to the word "Muhurtha" in Silappadhikaram, written in the 2nd century AD. When the Cheran King Senguttuvan planned to go on a Northern expedition to the Himalayas to procure stone for making the image of Kannagi, his Royal astrologer who was well versed in the "Five-some knowledge"("ஐந்து கேள்வியும் அறிந்தோன்") advised him that it was the right Muhurtha to start for the northern march. The Five-some knowledge is the knowledge of the five angas of Panchanga, namely thithi, vara, nakshatra, yoga and karana. An astrologer can fix the Muhurtha only after working on these five-some factors. The mention of this by Ilango adikal shows that Panchanga was in use 1800 years ago. Use of Panchanga presupposes that the reading of the Panchanga had happened at that time, which could not but have happened on the first day of the Year which was Chitthirai first day. It was a practice in all kingdoms of Tamils (Chola, Pandya and numerous local sataraps) to have a five member group called "Aim perum ChuRRam" (ஐம் பெரும் சுற்றம்) to assist the king in many matters. The astrologer was one among them. Therefore all the 3 kings of Tamil lands must have had astrologers having the knowledge of Panchanga which is invariably based on Chitthirai as the first month.
There is not much difference in time between Silappadhikaram age and the Sangam age. Whatever had been there in sangam age had continued in Silappadhikaram times. To show that Panchanga was in use in sangam age too, we can refer to the 204th poem of Purananuru. That song is in praise of a popular king by name Valvil Ori (வல்வில் ஓரி). The poet goes to him to receive gifts from him. But somehow he gets a doubt whether he will be given a gift by the king. However he continues to say that he would not blame the King if he was not given the gift. He would rather blame the 'time' that he started from home to get the gift. The commentator writes this time as "Muhurtha". The auspicious time for start of a journey hoping to get a good returns, is calculated on the basis of the 5 factors of the Panchanga only. There were numerous astrologers everywhere in Tamil lands in those days. There is reference to this in many texts. Every village also had an astrologer. So this poet had consulted the astrologer in his town and started on an auspicious muhurtha. This poet or the Cheran King and all others around them had no botheration about the "Paguththarivu" (rational thinking) of the likes of Karunanidhi. They had consulted astrologers and the astrologers had advised them on the right time based on the Panchanga. The very fact that the knowledge of Panchanga was there shows that they had started the year in Chiththirai in the Sangam Age.
Originally there were 8 angas / parts, known as Ashtanga. It was divided into Tri-anga and Panchanga. The Ashtanaga started with Tri- anga or 3 factors namely, yugas, years and 12 months (starting from Chitthirai) and then the Panchanga, the five factors starting from thithi. The first 3 were known to everyone as it did not require any calculation and special knowledge. Even the unlettered person was able to know them. But the 5 factors of Panchanga cannot be known without the expert knowledge of the astrologer. They were needed to be learnt and calculated through special coaching. This made Panchanga gain a name in course of time and the first three came to be incorporated in the book of Panchanga. If only the ancient people had an inkling that a day would come in Tamil lands when even the so-called learned people would fail to recognise what the unlettered people of the past knew, namely the first three angas (tri-anga) that included 12 months starting from Chitthirai, they would have retained the system of Ashtanga and not focused only on Panchanga!
Coming to the second part of the speech, the first day of Chitthirai marks the entry of Sun in the sign Mesha (Aries). The zero degree of Mesha is significant because it was here the Sun conjoined moon and the 5 planets 5113 years ago. Such a conjunction is rare as it can repeat only once in 4,32,000 years. The last conjunction marked the start of the Yuga, Kali yuga. (Yuga means Yugma – a meeting/ conjunction.) That day marked the first day after New moon (shukla pradhamai) which the Telugus adopted as their New Year by name Yugadhi (the beginning of the Yuga). This point is not constant and keeps moving every year due to change in the speed of Sun and Moon. Moreover the conjunction of all the planets is not going to take place for now. So the ancient Tamils had given importance to the other feature of the conjunction, namely the meeting point – the zero degree of Aries – and made it as the first day of the New Year.
The proof for this point as the New Year can be checked by the calculations that Panchanga writers follow for arriving at the exact time of eclipses. The panchangas of today give the accurate timings of eclipses beforehand. They are doing this by means of certain calculations that are based on the initial conjunction that happened at zero degree Aries some 5113 years ago when Chitthirai started. Eclipses cannot be accurately calculated by them, if Thai was taken as the New year.
When a new yuga started some 5113 years ago on the first day of Chitthirai, it was like starting a new round of Time. The deity of Time is Yama, whose stenographer is Chitra-gupta who is said to be writing the records of our actions. Therefore we worship Chitra-gupta seeking his blessings in Chitthirai when a new round of Time starts. Chitra Gupta is not worshiped in Thai, nor is there a Thai-Gupta.This shows that Thai was never the year beginning.
Finally there is an issue that Thai supporters put forth, as a scientific basis for Thai as New Year. They say that the first day of Chitthirai is known as Vishu (equinox) or the day of equal day and night, which is no longer true. Today the equinox had moved backwards by 24 days and occurs on March 20th or on the 6th of Panguni- month. Therefore it is logical to start the Uttarayana which starts on the first day of Thai. This was their contention and even today I find some people towing this line in their write-ups.
Their contention is wrong on 3 accounts. First, we don't call the Tamil New Year day as Vishu. We call it as varusha-p pirappu (New Year ) only. Second, our concept of New Year is not based on the principle of Equinox, but on zero degree Aries of birth of Yuga and year. Third, if Vishu (Equinox) moves backwards, the Uttarayana also moves backwards. What you call as Kataka rekai (Tropic of Cancer) and Makara Rekai (Tropic of Capricorn) are no longer valid as they have moved along with Vishu to Gemini and Sagittarius respectively. As such, Uttarayana does not start on the first day of Thai but on the 6th day of Margazhi. So there is absolutely no rationale in starting New Year on Thai claiming that to be the start of Uttarayana. Moreover the movement of Uttarayana is in consequence of movement of Vishu. The Equinox is the core concept and Uttarayana is the resultant concept. Let me explain how.
Our earth is tilted by 23-1/2 degrees on its axis. This tilt is not a fixed one. Due to the constant movement of the earth it wobbles around its axis within a range of 22 to 25 degress. This has been found out through scientific research by a scientist named Milankovitch. Due to this changing tilt from a low to high, the apparent movement of the Sun from North to South keeps moving up and down. Today it is moving southwards, but it would move northwards once the tilt changes. This is seen in the movement of the equinox which is seen to be moving backwards today. This movement centres around the zero degree of Aries is the knowledge that our ancients had. According to them, with zero degree Aries as the centre, the equinox moves forward and backward like a pendulum for an extent of 27 degrees on each side. Today it is at 6 degrees in Pisces. It will go upto 3 degrees in Pisces and then will start moving forward towards zero degree Aries and then will go past that point and travel upto 27 degrees in Aries. That is where 1st pada of Krittika is positioned. After touching Krittika, it will swing backwards to zero Aries and then upto 4th pada of Purva Bhadrapada in Pisces.
This pendulum like swing is caused by the changing tilt of the earth. It has as its pivotal point zero degree Aries which marks the first day of Chitthirai. This concept is found in Sangam texts!
The 11th song of Paripadal mentions about the 3 streets in the sky in which the sun and the planets travel and in which the stars and the signs are distributed. The swinging central part is called as Madhya veedhi or the middle street. This occurs in Panguni and Chittirai with Chttirai New year day as the central point. This is period when the sun will be crossing the equator of the earth in its northward movement. After that from Vaikasi to Aavani (Taurus to Leo), it is called Vadakku veedhi or North-street. When the sun goes in this street, the daytime will be more in our region which is in the northern hemisphere. After that once again Madhya Veedhi starts as the Sun will cross the equator in Purattasi and Aippasi (Virgo and Libra) towards the South. After that from Kaarthikai to Maasi (Scorpio to Aquarius) the region is called as Therku Veedhi or South-street. When the sun moves there, daytime will be more in southern hemisphere. Look at Thai in that region of the street, having neither relevance nor any core importance of any sort. After that the sun once again enters Madhya Veedhi.
The central point of this Central street is Chitthirai first day. The equinox will keep moving in this central street between Meena and Mesha. Perhaps this gave rise to the adage "Meena mEsham paarkka mudiyaathu" (can't make out between Pisces and Aries). This knowledge of Veedhi was there in sangam age. This has Chitthirai as the pivotal point. If people still insist that they want proof for Chitthirai in Sangam text, they must know that they won't get the word "Chitthirai" in the text as a highlighted one when they type the word in google search. Sangam texts are literary works. They would not contain 'aricchuvadi' (அரிச்சுவடி) – the basic concepts. But they have concepts based on aricchuvadi, on the premise that the people are well versed in the basics and could appreciate the developed concepts found in the literature. The basic concept is Chitthirai as the core month. The developed concept is the Veedhi concept found in Paripadal. One cannot appreciate nor understand that song on Veedhi, without the basic knowledge of Chitthirai as the pivotal point of the Madhya Veedhi.
As of today, only 2 literary works contain reference to the Veedhi concept. One is Paripadal, another is Valmiki Ramayana. In Ramayana, after the Sethu was built, Valmiki describes it as glowing like the Madhya Veedhi – the Swathi padam. Swathi padam occurs in Madhya Veedhi in Libra when the sun goes towards South. This shows that equinox was in the star Swathi in Ramayana times. Today it is in Uttara phalguni (Uttara Phalguni Veedhi). The corresponding pada in the northward movement could have been Aswini or Bharani during Ramayana times. Valmiki mentioned Swathi and not the northward equinox because at the time Sethu was built, the sun was moving in Pisces and Swathi padam was in the seeing range in the evening / night sky.
This Veedhi concept coming in Valmiki Ramayana shows that the knowledge of it was widespread throughout India. That is why wherever we go in India, the New year begins in any of the two, namely Pisces or Aries only. This Madhya Veedhi concept is not known to foreigners or scientists. But they would come to know of it after 300 years when the now-south moving uttarayana will start moving northward. At that time they would work on it and claim that they had discovered the swinging equinox for 27 degrees this side and that side of Aries zero degrees. We, who have the knowledge of it given by our ancients would still be doubting whether Aries first point is the core point. Atleast now, let us be clear that it is indeed the central point about which our ancients had no doubt. Even if another government comes and changes the New Year, let us be firm in our knowledge of Chitthirai as the main point from which Time was calculated.
(end of the speech)
*****************
My article compiled in the book.
சோதிடம் காட்டும் வருடப் பிறப்பு!
ஜெயஸ்ரீ சாரநாதன்
அருந்தவ முனிவன் அகத்தியன் வழிப்படுத்த, வளர்ந்த சமுதாயம் நம் தமிழ்ச் சமுதாயம். இலக்கணம் மட்டுமின்றி, வாழ்வியலில் பல துறைகளிலும் அவர் வழிகாட்டியுள்ளார். அவற்றுள் ஒன்று சோதிடமாகும். எழுத்தாணி கொண்டு எழுதுவதில் ஆரம்பித்து, நாம் செய்யும் ஒவ்வொரு செயலுக்கும், அதைச் செய்ய வேண்டிய இடம், பொருள், காலம், மற்றும் அப்படிச் செய்வதால் விளையும் நன்மைகளையும் அவர் எழுதி வைத்துள்ளார்.
அவரைப் பணிந்தே, தமிழ் மன்னர்கள் பணிகளைச் செய்தனர். புகார் நகரில் இந்திர விழா எடுக்க விரும்பிய 'தொடித் தோட் செம்பியன்" "ஓங்குயர் மலயத்து அருந்தவ"னான அகத்தியன் உரைத்தாவாறு அந்த விழாவுக்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்ய ஆரம்பித்தான். நாலேழ் இருபத்தெட்டு நாட்கள் நடக்கும் அந்த விழா, பங்குனி மாதச் சித்திரை நட்சத்திரத்தில் ஆரம்பித்து, சித்திரை மாதச் சித்திரையில் முடியும் என்பது அனைவரும் அறிந்ததே. எனினும், "சமயக் கணக்கரும், தம் துறை போகிய அமயக் கணக்கருமாகிய" சோதிடர்களைக் கொண்ட குழுவினரால், அந்த விழா குறித்த விவரங்கள் ஆலோசிக்கப்பட்டன என்கிறது மணிமேகலை (விழாவறைக் காதை). ஒரு திருவிழா என்றால், அதிலும் சமயச் சார்புடைய விழா என்றால் அங்கு சமயக் கணக்கரையும், அமயக் கணக்கரையும் கலந்தாலோசிக்காமல் முடிவெடுக்க மாட்டார்கள் என்னும் மரபை இது காட்டுகிறது.
அதிலும் தமிழ் வருடப் பிறப்பென்பது, பஞ்சாங்கம் அறிந்த சோதிடர்களால் கணிக்கப்படுவது. பஞ்சாங்க முறை என்பது சிலப்பதிகாரக் காலத்திலேயே இருந்திருக்கிறது. கண்ணகியின் சிலைக்குக் கல் எடுப்பதற்காக இமய மலைக்குச் செல்ல சேரன் செங்குட்டுவன் முடிவு செய்தபோது தன் "ஆசான், பெருங்கணி, அருந்திறல் அமைச்சர், தானைத் தலைவர்" ஆகியவர்களோடு ஆலோசனை செய்கிறான். அப்பொழுது
"ஆறிரு மதியினுங் காருக வடிப் பயின்று
ஐந்து கேள்வியும் அமைந்தோ"னான பெருங்கணியன்,
"முழுத்தம் ஈங்கிது முன்னிய திசை மேல்" என்கிறான். (கால் கோள் காதை), (முழுத்தம் = முகூர்த்தம்)
ஆறிரு மதி என்னும் பன்னிரண்டு ராசிகளில் கோள்கள் செல்லும் நிலையறிந்த அந்தப் பெருங்கணி, 'ஐந்து கேள்வியும்" அமையப் பெற்றிருந்தான் என்பதன் மூலம் 'ஐந்து கேள்வி' என்னும் வாரம், நாள், திதி, யோகம், கரணம் என்னும் ஐந்து அங்கங்கள் கொண்ட பஞ்சாஞ்கத்தை அறிந்திருந்தான் என்று தெரிகிறது. அந்த ஐந்து கேள்விகளின் அடிப்படையில் வட திசை நோக்கிப் பயணம் செல்ல நல்ல முகூர்த்தமது என்றிருக்கிறான். இதன் மூலம் பஞ்சாங்கத்தைக் கொண்டு காலம் கணிக்கும் முறை சிலப்பதிகார காலத்துக்கும், அதற்கு முன்பும் இருந்திருக்க வேண்டும் என்று தெரிகிறது.
பஞ்சாங்கத்தைக் கொண்டு பலன் சொல்வதற்கு அடிப்படையாக உள்ளவர்கள் 'நவ நாயகர்கள்" ஆவார்கள். அவர்கள் யார் என்று தெரிந்து கொள்ள 'மீன- மேடம்" பார்க்க வேண்டும்! இதைச் சொல்லும் தமிழ்ப் பாடல், சுவடிகளில் காணப்படுகிறது. இந்தப் பாடல் மட்டுமல்ல, எல்லா சோதிட விதிகளும் பாடல் வடிவில் காலங்காலமாக இருந்து வருகின்றன. இவற்றைக் கொண்டே பஞ்சாங்கம் எழுதப்படுகிறது. சோதிடப் பலன்கள் சொல்லப்படுகின்றன.
"மீன – மேடம்" பார்க்காமல் வருடப் பலனைச் சொல்ல முடியாது. ஏனெனில்,
"மீனபூர்வப் பிரதமை ராசனா
மேடமாச முதல்வரா மந்திரி.."
என்று தொடங்கும் பாடலில் மீன ராசியில் அமாவாசை கழிந்த பிரதமையன்று இருக்கும் கிழமைக்குரிய கிரகம், வருடத்துக்கு அரசனாவன்; மேட ராசியில் சூரியன் நுழையும் போது இருக்கும் கிழமையின் கிரகம் வருடத்தின் முதல் மந்திரியாவான் என்று சொல்லி, வருடத்தின் பிற மாதப்பிறப்புகளில் வரும் கிழமைகளின் கிரங்கள், மற்ற மந்திரிகளாவார்கள் என்று சொல்லி அந்தந்த மந்திரிகளுக்கு உரிய கிரகங்களால் (இவர்களே நவநாயகர்கள்) ஏற்படும் பலன்கள் சொல்லப்பட்டுள்ளன. அரசனுக்கான மீனப் பிரதமையை 'யுகாதி" என்று பிற மாநிலத்தவர்கள் கொண்டாடுகிறார்கள். முதன்மந்திரிக்கான மேட மாதப் பிறப்பை வருடப் பிறப்பென்று தமிழ் மக்கள் கொண்டாடி வந்திருக்கிறார்கள். இதை மெய்ப்பிக்கும் பாடல் ஒன்று அகத்தியரால், 'அகத்தியர் பன்னீராயிரம்" என்னும் நூலில் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.
வருடத்தின் முதல் நட்சத்திரமான அசுவினி தேவர்கள் தனக்கு உபதேசித்ததைப் புலத்திய முனிவருக்குக் கூறுவதாக அகத்தியர் பன்னீராயிரம் அமைந்துள்ளது. அதில் அவர் தெள்ளத்தெளிவாக தமிழ் வருப்பிறப்பு சித்திரையில் ஆரம்பிக்கிறது என்கிறார்.
"புத்தியுள்ள யெனதைய ரசுவினியாந்தேவர்
புகலவே யான்கேட்ட வரைபாட்டோடும்
கத்தான கலியுகத்து வாழ்க்கையெல்லாம்
காவலரே யாம்கேட்டு நுந்தமக்காய்
சத்தியமாய் யானுரைத்தே னன்புளானே"
"மேடமென்னும் ராசியாம் மதனிற்கேளு
மேலானா யசுவினி முதலாம்பாதம்
குலவியே கதிரவந்தான் வந்துதிக்க
வருச புருசன் அவதரிப்பானென்றே
பரிவுடன் உலகிற்கு நீசாற்றே"
என்கிறார் அகத்தியர்.
சித்திரை மாதம் எந்தக் கிழமையில், எத்தனை நாழிகையில் பிறக்கிறது என்பதைக் கணிக்க சோதிட விதி முறைகள் பாடல்கள் வடிவில் இருக்கின்றன. சங்க காலத்தில் நாழிகைக் கணக்கர்கள் இருந்தார்கள். இவர்கள் நாழிகையைக் கணக்கிடுவதில் வல்லவர்கள். இவர்கள் சித்திரையைக் கொண்டுதான் நாழிகை கணித்தார்கள். இந்தக் கணிதத்தைச் சொல்லும் வெண்பா ஒன்று சுவடிகளில் காணப்படுகிறது.
"சித்திரைக்குப் பூசமுதல் சீராவ ணிக்கனுடம்
அத்தனுசுக் குத்திரட்டா தியாம்- நித்தநித்தம்
ஏதுச்சமா னாலும் ரெண்டே காலிற்பெருக்கி
மாதமைந்து தள்ளி மதி"
என்னும் இந்தப் பாவில்
சித்திரை முதல் ஆடி வரை பூசம் முதலாகவும், ஆவணி முதல் கார்த்திகை வரை அனுஷம் முதலாகவும், மார்கழி முதல் பங்குனி வரை உத்திரட்டாதி முதலாகவும் கொண்டு, அப்பொழுது உச்சமான நட்சத்திரம் வரை எண்ணி, இரண்டேகாலால் பெருக்கி, அதுவரை முடிந்த மாதங்களில் மாதம் ஒன்றுக்கு ஐந்து நாழிகையாக அன்று வரை ஈவுப்படித் தள்ளிக் கண்டது அப்போதைய நாழிகையாகும் என்று சொல்லப்பட்டுள்ளது. 'மாதமைந்து' என்பது சித்திரை தொடங்கி, மாதம் ஒன்றுக்கு ஐந்து நாழிகை என்ற கணக்கில் தள்ளப்பட்டு கணக்கிடப்படுகிறது என்று பொருள். சித்திரையில் வருடம் தொடங்கவே இவ்வாறு கணக்கிடப்படுகிறது.
தமிழருக்கே உரித்தான சோதிட விதிகள் இருக்கின்றன. அவற்றுள் ஒன்று 'கரி நாள்' என்பது. சித்திரை தொடங்கி ஒவ்வொரு மாதத்திலும், சில குறிப்பிட்ட நாட்களைக் கரி நாட்கள் என்பார்கள். இந்த நாட்களைப் பற்றி எந்த வடமொழி நூலும் சொல்வதில்லை. தமிழ் சோதிடத்திற்கே உரிய இதைக் கொடுத்தவர் அகத்தியர் ஆவார். இதைச் சொல்லும் பழந்தமிழ்ப் பாடலில் ஒவ்வொரு மாதத்திலும் வரும் கரிநாட்களைப் பற்றிச் சொல்லும் போது, பங்குனியைக் 'கடை மாதம்' என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
"இன்பமுறு மேடமதிலாறு பதினைந்தாம்"
எனத்தொடங்கும் இந்தப் பாடலில் சித்திரை தொடங்கி ஒவ்வொரு மாதப்பெயரையும், மேடம், ஏறு, ஆனி, ஆடி, ஆவணி, கன்னி, துலை, தேள், முனி, கலை, மாசி என்று 11 மாதங்களுக்குச் சொல்லி விட்டு, பங்குனிக்குப் பெயரேதும் சொல்லாமல் 'கடை மாதம்' என்று சொல்லப்பட்டுள்ளது, இதன் மூலம் சித்திரையே முதல் மாதம் என்பது தெரிகிறது. அகத்தியரால் தரப்பட்ட கரிநாள் கணக்கு என்று சொல்லும் இப்பாடலின் கடை வரிகளைக் காண்போம்.
"துதிபெறு மாசி பதினைந்து பதினாறும்
சொல்லு பதினேழு கடைமாத மதிலாறும்
பதினைந்து மொன்றொழியைந் நான்குமிகுதீ தாம்
பகர்ந்தமாதந் தோறுந்தெய் தியெனக் கொண்டு
கதிதரு நற்பொதியை வரைமுனிவ ரைந்திட்ட
கரிநாண் முப்பா நான்குங் கண்டறிகுவீரே."
கடை மாதம் பங்குனி என்றால், சித்திரையே முதல் மாதம் என்பதைச் சொல்லத் தேவையில்லை.
சூரிய வீதிகள்
சித்திரையில் பயணத்தைத் தொடங்கும் சூரியன் மூன்று வீதிகளில் செல்கிறான். அவை மேடவீதி, இடபவீதி, மிதுனவீதி என்பவை. வைகாசி முதல் ஆவணி மாதம் வரை மேடவீதி என்றும், கார்த்திகை முதல் மாசி வரை மிதுன வீதி என்றும், மீதியுள்ள பங்குனி, சித்திரை, புரட்டாசி, ஐப்பசி ஆகிய மாதங்களை இடப வீதி என்றும் சொல்வது தொன்று தொட்டு இருக்கிறது என்பதைப் பரிபாடல் 11 ஆம் பாடல் மூலம் அறிகிறோம்.
சூரியன் மேடவீதியில் செல்லும் போது, பூபாகத்தின் வட பகுதியில் நாம் இருக்கும் பகுதியில் பகல் வளரும். இது வடக்குத் தெரு என்றும் சொல்லப்படுகிறது. சூரியன் மிதுன வீதியில் செல்லும் போது நமக்கு இரவுப் பொழுது வளரும். அது சூரியனின் தென் திசைப் பயணமாதலால், அதற்குத் தெற்குத் தெரு என்று பெயர். சூரியன் இடப வீதியில் செல்லும் போது, நமக்குப் பகலும், இரவும் சமப்படும். இதனால் இது நடுத்தெரு என்றும் சொல்லப்படுகிறது. இந்தக் கால வேறுபாட்டைச் சொல்லும் ஒரு பாடல் சோதிடச் சுவடிகளில் இருக்கிறது.
"சித்திரையு மைப்பசியுஞ் சீரொக்கும் சித்திரைவிட்
டைப்பசிமுன் னைந்து மருக்கேது மைப்பசிக்குப்
பின்னைந்து மாசம் பிசகாமல் ராவேறும்
மின்னே விடுபூ மடி."
கடைசி வரியில் உள்ள 'விடுபூமடி" என்பது ஒரு புதிர். அதை வி-டி = ¾, மு-டு = 1-1/4, பூ= 1-1/2 நாழிகை என்று சித்திரைக்கு முன்னும், பின்னும், வடக்கு வீதியில் கூட்டியும், தெற்கு வீதியில் கழித்தும் ஒரு நாளது நாழிகையைச் சொல்ல வேண்டும். சித்திரையிலும், ஐப்பசியிலும் சீராக 30 நாழிகைகள் இருக்கும். இந்த வீதிகளைக் கீழ்க்கண்டவாறு அமைப்பது வழக்கம்.
இதையே பலரும் நன்கு அறிந்த சோதிடக் கட்டத்திலும் கீழ்க்கண்டவாறு காட்டலாம்.
சங்க காலத்தில் வீதிகளின் அடிப்படையில்தான் கிரக அமைப்பை அடையாளம் சொல்லியுள்ளனர் என்பதைப் பரிபாடல் 11 மூலம் அறிகிறோம். முதலில் மேட வீதியில் இருக்கும் வெள்ளியைச் சொல்லிவிட்டு, உடனேயே நடு வீதியான இடப வீதியில் இருந்த கிரகங்களை அடையாளம் காட்டுகிறது அந்தப் பாடல். அதை அடுத்து மீதம் இருக்கும் மேட வீதிக் கிரகங்களைச் சொல்வதன் மூலம், ஆரம்பம் என்பது மேடப் பெயர் கொண்ட வீதியிலாகும் என்பதைப் புலப்படுத்தி விட்டு, நடுவீதியே உண்மையான ஆரம்பம் என்பதால், நடு வீதிக் கிரகங்களைச் சொல்லிவிட்டு, அதற்குப் பிறகு மீதம் இருக்கும் கிரகங்களை மேட வீதி, அதன் பின் தெற்கு வீதி என்று சொல்லும் வழக்கம் சங்க காலத்தில் இருந்திருக்கிறது என்று தெரிகிறது.
மேடத்தைக் கொணர்ந்த ஆடுகோட்பாட்டுச் சேரலாதன்.
மேடத்தை வருடை என்னும் மலையாடு என்பார்கள். "கொண்டமை வருடையாடு கொறிமறி மேடமென்ப" என்கிறது சூடாமணி நிகண்டு (1-64) அப்படிப்பட்ட வருடைகள் தண்டகாரண்யத்தின் விந்திய மலையில் காணப்படவே, அந்த மலையுச்சியை எட்டி, அங்கிருந்து அந்த ஆடுகளைத் தன் நாட்டுக்குக் கொண்டு வந்திருக்கிறான் ஒரு சேர மன்னன். வானத்தைத் தொடும் மலையுச்சியை அடைந்த்தால் 'வான வரம்பன்" என்னும் பெயர் பெற்ற அந்த அரசன் ஆடு கோட்பாட்டுச் சேரலாதன் என்று அழைக்கப்பட்டான்.
கோட்படுதல் என்றால் பிடித்தல் அல்லது கட்டுதல் என்று பொருள். ஆடுகளைப் பிடித்துக் கொண்டு வருதல் ஒரு பெரிய செயலா என்ற கேள்வி எழுகிறது. அபூர்வமான ஆடுகளாகவும், தங்கள் கலாசாரத்தில் முக்கியத்துவம் பெற்ற ஆடுகளாகவும் இருந்திருந்தால் மட்டுமே அப்படிப்பட்ட ஆடுகளைக் கொண்டு வந்து அதனால் ஒரு சிறப்புப் பெயரும் பெற்றிருப்பான் அந்த மன்னன்.
பதிற்றுப் பத்தின் ஆறாம் பத்தில் இந்த அரசனைப் புகழும், காக்கைப் பாடினியார், "தண்டாரணியத்துக் கோள்பட்ட வருடையை"க் கொண்டு வந்தவன் என்றும், "ஆடு கோட்பாட்டுச் சேரலாதன்" என்றும் புகழ்ந்துள்ளார். வருடை என்பது மேடத்தைக் குறிப்பதாலும், சூரியப் பயணம், மேடத்திலும், மேட வீதியிலும் ஆரம்பிப்பதலாலும், வருட ஆரம்பத்தின் சின்னம் தன் நாட்டில் இருக்க வேண்டும் என்று அந்த அரசன் விழைந்திருக்கிறான், அதனால் இந்த மலையாட்டினைக் கொணர்ந்திருக்கிறான் என்பது புலனாகிறது. அந்தச் சேர மன்னன் காலத்தில் மேடத்தில் வருடப் பிறப்பு கொண்டாடப்பட்டிருப்பதை இது காட்டுகிறது. இன்றும் இரவிக்குளம், மூணாறு பகுதியில் காணப்படும் அபூர்வ வகை வரையாடுகள், இந்த வருடைகளே.
அயன சலனம்.
இன்றைக்கு மேல் நாட்டு விஞ்ஞானம், சூரியன் இடம் பெயர்ந்து கொண்டிருப்பதாகச் சொல்வதாகவும், அதனால் சித்திரையின் பூஜ்ஜியம் பாகையில் வருடப்பிறப்பு கூடாது என்றும் சிலர் சொல்கிறார்கள். அவர்களுக்கு இந்த வீதி அமைப்பே பதிலாகும். விண்வெளியின் பின்புலத்தில் சூரியன் இடம் பெயர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. அதை நம்மால் பார்க்க இயலாது. ஆனால் நாம் பார்க்கும் விண்வெளியைக் கொண்டே சோதிட விதிகளை உண்டாகியுள்ளார்கள். நாம் பார்க்கும் விண்வெளியில் சூரியன் நடு வீதியில் முன்னும் பின்னும் நகர்வதைக் கண்டு கொள்ள முடியும்.
இதற்குக் காரணம், நாம் இருக்கும் பூமி, அதன் அச்சிலிருந்து 23-1/2 பாகைகள் சாய்ந்துள்ளதால், ஒரு தலையாட்டி பொம்மை போல ஆடுகிறது. அந்த ஆட்டத்தின் காரணமாக, விண்வெளியின் பின்புலத்தில், மேடத்தின் பூஜ்ஜியத்திலிருந்து 27 பாகைகள் வலமாகவும், இடமாகவும் சூரியன் செல்வது போலத் தோற்றமளிக்கிறது.
பின்புலத்தில் எந்த அமைப்பு இருந்தாலும், சூரியன் மேடத்தில் நுழைவதே வருடப் பிறப்பாகும் என்பதே சோதிட விதி.
இந்த விதிகளை அமைத்த முனிவர்களே பிரபவ முதலான 60 ஆண்டுகளையும் அமைத்துப் பலன் சொல்லியுள்ளார்கள். பிரபவ முதலான ஆண்டுகள் தமிழ் நாட்டுக்கென்றே அமைந்துள்ள ஆண்டுகள் ஆகும். இதற்கும் வடநூலார் சொல்லியுள்ள ஆண்டுகளுக்கும் வேறுபாடுகள் உள்ளன. உதாரணமாக, தமிழ் நாட்டில் கர வருடம் நடக்கும் போது, வட இந்தியாவில் சுபகிருது ஆண்டு நடக்கும். அந்த வேறுபாட்டுக்குக் காரணம் கலியுக ஆரம்பத்தைப் பற்றி தமிழ் முனிவர்கள் கொண்டிருந்த வேறுபட்ட கருத்தே ஆகும்.
மஹாபாரதப் போர் முடிந்து 36 ஆண்டுகள் கழித்து, துவாபர யுகத்தின் பிரமாதி வருடம், சித்திரை முதல் நாளன்று கிருஷ்ணர் உலகை விட்டு நீங்கினார். அவர் நீங்கின நொடியில் கலி மஹாயுகம் பிறந்தது. அந்த நாளையே கலியுக முதலாகக் கொண்டனர் வட நாட்டினர். அதாவது பிரமாதி வருடத்திலிருந்து அவர்கள் கலியுகக் கணக்கை ஆரம்பித்தனர். ஆனால் தமிழ் நாட்டவர்கள் அதை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. கலி யுகம் என்பது ஒரு புது யுகம் என்பதால், கடிகார முள்ளைத் திருப்பி வைப்பது போல, எல்லாவற்றையும் ஆரம்பத்திற்குக் கொண்டு வந்தனர். அதனால் 60 வருடங்களில் முதல் வருடமான பிரபவம் முதல் கலியுகம் ஆரம்பித்தது. அன்று சித்திரை முதல் நாளாகவும் இருந்தது.
வருட பலன்களை எழுதியுள்ள இடைக்காட்டுச் சித்தர்,
"ஆதி பிரபவத்தில் அம்புவியின் மானிடர்க்கு"
என்று ஆதி பிரபவம் என்று கூறுவதால், பிரபவமே வருடங்களின் ஆரம்பமும், கலியுக ஆரம்பமும் என்று கருதியிருக்கின்றனர் என்று தெரிகிறது. இடைக் காட்டுச் சித்தர் எழுதிய பாடல்கள் நற்றிணை, குறுந்தொகை, அகநானூறு, புறநானூறு, திருவள்ளுவ மாலை ஆகியவற்றில் இடம் பெற்றுள்ளன. இவர் எழுதிய 60 வருடப் பாடல்கள் பஞ்சாங்கங்களில் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இந்த வருடங்கள் தமிழ் மரபில் வந்தவை என்பதை இடைக்காடனார் பாடல்கள் மூலம் அறியலாம்.
தமிழ் நிலங்களுக்கும், அவற்றைச் சுற்றியுள்ள நாடுகளுக்கும், இடைக்காடனார் இந்தப் பாடல்களில் பலன் சொல்லியுள்ளார். சீன நாட்டைப் பற்றி இரண்டு பாடல்களிலும், சிங்களத்தைப் பற்றி ஒரு பாடலிலும் பலன்களைக் காணலாம். காவேரி, கோதாவரி, துங்கபத்ரை நதிக் கரை நாடுகள், சோழ தேசம், அனந்த தேசம், காஞ்சி, தெலுங்கம், கூர்ச்சரம், கொங்கு நாடு, வட தேசம், தென் தேசம் என்று பல இடங்களிலும் ஏற்படக்கூடிய மழை, பஞ்சம், நன்மை, தீமைகளை, வருடப் பலன்களாகச் சொல்லியுள்ளார். அருகருகில் உள்ள வெவ்வேறு நாடுகளுக்குப் பலன்கள் மாறுபடுவதை இவரது பாடல்களின் மூலம் அறிகிறோம். உதாரணத்துக்கு, 52 ஆவது வருடமான காளாயுக்திப் பலன்களைப் பார்க்கலாம்.
"காளயுக்தி ஆண்டுதனில் காஞ்சியிலே பஞ்சம்மிகும்
காலமழை பெய்யாது காசினியில் – மேலும்
தெலுங்கத்தில் கொஞ்சம்மழை தென்திசையில் இன்பம்
நலங்காணும் நன்றே நவில்."
இந்தப் பாடலில் காஞ்சியில் பஞ்சம், அதற்குச் சற்று வடக்கிலுள்ள தெலுங்கத்தில் சிறிது மழை, ஆனால் அதற்குத் தெற்கே மழையும், நலன்களும் என்று சொல்லியுள்ளதால், ஒவ்வொரு பகுதியையும் கவனித்துப் பலன் சொல்லியுள்ளது தெரிகிறது.
இப்படிப்பட்ட அறிவு காக்கப்பட வேண்டிய ஒன்று. சித்தர்களும், முனிவர்களும் நமக்கு அளித்த இந்த அறிவுச் செல்வத்தைக் காப்பது நம் கடமை. அவர்கள் தந்துள்ள அறிவுப் புதையலை ஆராய்ந்து நம் அறிவைப் பெருக்கிக் கொள்ள வேண்டுமேயல்லாது, அவற்றுக்குச் சமாதி கட்டுதல் அறிவுடையோர் செயலல்ல.
*********************************************************************
