பிள்ளையார் தேசத்தில் சதுர்த்தி விழா - ஒரு பார்வை

From

http://www.tamilhindu.com/2009/08/pillaiyaar-desaththil-chaturthi-vizha/

பிள்ளையார் தேசத்தில் சதுர்த்தி விழா - ஒரு பார்வை

B.R.ஹரன்

இறைபக்தி, தேசபக்தி, மக்கள் ஒற்றுமை

 

மூல முதற்பொருளாக விளங்குபவர் பிள்ளையார் பெருமான். இந்துக்களின் வாழ்க்கையில் அவரை துதித்தே அனைத்தையும் ஆரம்பிக்கின்றோம்; செய்து முடிக்கின்றோம். குழந்தைகள் முதல் முதியவர் வரை அனைவருக்கும் பிடித்தமானவர் பிள்ளையார். இவரைப் பார்த்த மாத்திரத்திலேயே நம் மனதில் பக்தி தோன்றுகிறது. எல்லோரும் இவரைத் தொழுகின்றோம். அனைவர்க்கும் அந்தரங்கத் தெய்வமாகவும் திகழ்கின்றார். "பிடித்து வைத்தால் பிள்ளையார்" என்று நம் கையாலேயே பிடித்து வைத்து நாம் பூஜை செய்வதால் நமக்குப் பிடித்தமான தெய்வமாக இருக்கிறார். நம் வினைகளைத் தீர்த்து வைப்பதால் விநாயகர் என்று போற்றுகிறோம். சிவ கணங்களுக்குத் தலைவராதலால் கணபதி என்றும் கணேசர் என்றும் வணங்குகிறோம்.

 
ஆவணி மாத வளர்பிறை சதுர்த்தி தினமான பிள்ளையாரின் பிறந்த தினத்தை, "பிள்ளையார் சதுர்த்தி" என்று விமரிசையாகக் கொண்டாடுவது இந்துக்களின் பழமை வாய்ந்த பாரம்பரியம். அவரவர் வீடுகளிலும் ஆங்காங்கேயுள்ள ஆலயங்களிலும் இவ்விழாவைக் கொண்டாடுவது மரபு. விநாயகரை பூஜித்து, விழா கொண்டாடி முடிந்ததும், அதற்கென்று செய்த அவரின் விக்ரஹத்தை (திருவுருவத்தை, மூர்த்தியை) விஸர்ஜனம் (நீரில் கரைத்தல்) செய்வதற்காக கடல், நதி, ஏரி, வாய்க்கால், கிணறு என்று நீர்நிலைகளை நோக்கி எடுத்துச் சென்று அங்கே கரைத்த பின்னர் அவரவர் வீடு திரும்புவது வழக்கம்.

 
சுதந்திரப் போராட்ட காலத்தில் மக்கள் அனைவரையும் ஒன்று

திரட்டி, ஆங்கிலேயருக்கு எதிராக ஒரு மாபெரும் சக்தியாக உருவாக்க வேண்டும் என்று நினைத்த மராட்டிய சிங்கம் பால கங்காதரத் திலகர், வீட்டிற்குள்ளும் ஆலயங்களிலும் கொண்டாடப்பட்டு வந்த விநாயகர் சதுர்த்தி விழாவை, ஊர்கூடிக் கொண்டாடும் பொது விழாவாகவும், விஸர்ஜன ஊர்வலத்தை ஊரே திரண்டு வந்து கலந்துகொள்ளும் பழக்கமாகவும் மாற்றினார். மராட்டிய மாநிலத்தில் ஆரம்பித்த அவ்வழக்கம் பின்பு நாளடைவில் எல்லா மாநிலங்களிலும் பரவிவிட்டது. இறைபக்தியுடன் கூடவே, தேசபக்தியும், மக்கள் ஒற்றுமையும் வளர ஏதுவான ஒரு மிகப்பெரும் விழாவாக விநாயகர் சதுர்த்தி விழா ஆகிப்போனது.
 

தமிழகத்தில் பிள்ளையார்
 
பிள்ளையாருக்கும் தமிழகத்திற்கும் நெருங்கிய தொடர்பு உண்டு. நம் தமிழகத்திற்குப் பல நன்மைகளைச் செய்துள்ளார் பிள்ளையார். குடகு மலையில் தவம் புரிந்து கொண்டிருந்த குறுமுனி அகத்தியர், தன் கமண்டலத்தில் அடைத்து வைந்திருந்த காவிரி நதியை, காகம் உருக்கொண்டு கமண்டலத்தைத் தட்டிவிட்டு, அது பெறுக்கெடுத்து நம் தமிழகம் வந்தடையக் காரணமான பூரணப் பொருளன் பிள்ளையார்.

 
ஸ்ரீ ராமபிரான் தன் பட்டாபிஷேகம் முடிந்தவுடன், விபீஷணனுக்கு, தங்கள் வம்சம் பாரம்பரியமாகப் பூஜை செய்து வந்த ஸ்ரீ ரங்கநாதர் விக்ரஹத்தைப் பரிசாக வழங்க, அதை எடுத்துக் கொண்டு விபீஷணன் இலங்கை நோக்கிச் செல்லும்போது, திருச்சி அருகே வந்தவுடன் காவிரியின் அழகைக் கண்டு அந்தப் புண்ணிய நதியில் குளிக்க விழைகிறான். "போகும் வழியில் எங்குவைத்தாலும் அவ்விடத்திலேயே விக்ரஹம் தங்கிவிடும். எனவே எங்கும் தங்காமல் இலங்கை சென்று விடு" என்று ராமர் சொன்னது நினைவுக்கு வர, விக்ரஹத்தைக் கீழே வைக்க முடியாமலும், காவிரியில் குளிக்காமல் செல்ல மனமில்லாமலும் தவித்துக் கொண்டிருந்த விபீஷணனை, பாலகன் உருவத்தில் வந்து ஏமாற்றி, விக்ரஹத்தை அவன் குளிக்கும்வரை தான் வைத்துக்கொள்வதாகக் கூறி, அவன் குளிக்கும்போது அதைக் காவிரிக் கரையிலேயே வைத்துவிட்டு ஓடினார் பிள்ளையார். அவரைத் துரத்திக்கொண்டு கோபம் கொண்ட விபீஷணன் ஓட, அவனைப் பக்கத்தில் உள்ள சிறிய மலையுச்சி வரை வரச்செய்து, தன் உண்மை தரிசனத்தைக் காட்டி அவனுக்கு அருள் பாலித்தார். அந்த மலையே இன்று நாம் அனைவரும் சென்று வணங்கும் பிள்ளையார் குடியிருக்கும் திருச்சி மலைக் கோட்டை ஆகும். விபீஷணன் வேண்டுகோளின்படி ஸ்ரீ ரங்கநாதர் இலங்கை இருக்கும் தெற்கு திசை நோக்கியே அருள் பாலிப்பார் என்ற வரத்தையும் அருள்கிறார் பிள்ளையார். அவ்விடமே தென்திசை இலங்கை நோக்கும் அரங்கனுடம் இன்று உலகம் போற்றும் வைணவத் திருத்தலமாக, ஸ்ரீரங்கம் விளங்குகிறது. எனவே, ஸ்ரீராமரின் பரம்பரைச் சொத்தான ஸ்ரீரங்கநாதர் நம் நாட்டை விட்டு வேறு நாட்டிற்குச் செல்லாமல் காப்பாற்றி, ஸ்ரீரங்கம், மலைகோட்டை என்ற இரண்டு புண்ணியத் தலங்களை நமக்கு ஏற்படுத்தித் தந்தவர் பிள்ளையார் பெருமான்.

 
ஸ்ரீ ராமபிரான்கூட இலங்கை செல்ல, "ராமர் ஸேது" என்று போற்றப்படும் ராமர் பாலத்தைக் கட்டுவதற்கு முன்னால்,  விநாயகரைத் தொழவேண்டும் என்று, ராமநாதபுரத்திலிருந்து ஐந்து மைல் தொலைவில் உள்ள "உப்பூர்" என்ற இடத்தில் உள்ள விநாயகர் கோயிலில் பிள்ளையாரைத் தொழுது விட்டுத்தான் பாலத்தைக் கட்டும் பணியில் ஈடுபடுகிறார். மேற்கூரிய புராணச் சரித்திரங்கள் அனைத்தும் காஞ்சி பரமாச்சாரியார் சொல்லி எழுதப்பட்ட "தெய்வத்தின் குரல்" புத்தகத்தில் அருமையாகக் கூறப்பட்டுள்ளன. இப்பேர்பட்ட புண்ணிய பூமியாம் தமிழகம் பிள்ளையாரைப் போற்றுவதில் வியப்பொன்றும் இல்லையே!?
 

திராவிட இன வெறியர்களின் பிள்ளையார் துவேஷம்
 
இருந்தாலும், மக்கள் விநாயகரை வெறுக்கவும் அவர்களை வேறு விளங்காத பாதையில் வழிநடத்தவும், இனவெறிக் கும்பல் ஒன்று கிளம்பியது. கடவுள் எதிர்ப்புக் கொள்கையும், ஆதாரமற்ற ஆரியர்-திராவிடர் இனவெறிக் கொள்கையும் கொண்ட "திராவிடர் கழகம்" தமிழகத்துடன் மிகவும் நெருங்கிய தொடர்பு கொண்ட ஸ்ரீ ராமர், ஸ்ரீ விநாயகர் ஆகிய இரண்டு தெய்வங்களையும், "அவை ஆரியர் தெய்வங்கள், அவைகளைத் தமிழர்கள் வணங்கக் கூடாது" என்று பிரசாரம் செய்து, அத்தெய்வங்களுக்கு செருப்பு மாலைகளும், விளக்குமாறு மாலைகளும் அணிவித்து, அவற்றால் அடித்து, பிள்ளையார் சிலைகளை உடைத்து, ஊர்வலங்கள் நடத்தித் தங்கள் முட்டாள் தனத்தையும் அழுக்குக் கலாசாரத்தையும் உலகுக்குப் பறை சாற்றிக் கொண்டனர்.

 
'பெரியார்' என்று சொல்லப்படும் இனவெறியர் ஈவேரா-வின் தலைமையில், திக, மற்றும் திமுக இரண்டும், மேற்கண்ட விதத்தில் தீவிரப் பிரசாரமும், ஊர்வலங்களும், பல இடங்களில் தமிழகமெங்கும் நடத்தின. ஆனால் அவர்கள் எதிர்பார்க்காத விளைவுகள் ஏற்பட்டன. மன்னர்களும், ஆன்மிக குருமார்களும் ஆண்டாண்டு காலமாகச் செய்ய முடியாததை, ஒரு சில நாட்களில் இந்தத் திராவிடத் தலைகள் செய்து முடித்தன. அதாவது, அரசமரம், ஆற்றங்கரை, ஆலயம் என்று மட்டுமே குடியிருந்த பிள்ளையார், முச்சந்தி, தெருக்கோடி, முட்டுச்சந்து, பொது இடங்கள் என்று தமிழகமெங்கும் நீக்கமற நிறைந்து விட்டார்! பாரத தேசத்தில் எந்த மாநிலத்திலும் இல்லாத அளவிற்கு, தமிழகத்தில் பிள்ளையார் கோயில்கள் பெருகின. தமிழகமே "பிள்ளையார் தேசம்" என்று பெயர் பெற்றது. பக்தி பொங்கும் தமிழ் மக்கள் மனதில் பாசம் மிகுந்த பிள்ளையாகப் பிள்ளையார் பெருமான் வீற்றிருக்கும்போது, பல நூறு சிலைகள் ஈவேரா-விற்கு வைத்தாலும், இந்தப் பிள்ளையார் தேசம் தப்பித் தவறிக்கூட பெரியார் தேசம் ஆகிவிடாது.

 

கலைஞரின் கண்டுபிடிப்பு
 
கடந்த 2007-ஆம் ஆண்டு, விநாயகர் சதுர்த்திக்குச் சில தினங்களே உள்ள சூழ்நிலையில், நமது மாண்புமிகு முதல்வர் கலைஞர் கருணாநிதி அவர்கள், "பிள்ளையார் கர்நாடகத்தைச் சேர்ந்த வாதாபியில் பிறந்தவர். அவர் பல்லவர் காலத்தில்தான் தமிழகத்திற்குக் கொண்டு வரப்பட்டார். எனவே அவர் தமிழ் கடவுள் அல்ல" என்கின்ற பேருண்மையைப் பகன்றார். கடவுளற்கு மொழிப் பாகுபாடு கிடையாது என்பது சிறு குழந்தைக்குக் கூட தெரிந்த விஷயம். இருந்தாலும், கலைஞர் பேச்சை ஒரு வாதத்திற்காக எடுத்துக் கொள்வோம். சைவ சமயம் தமிழகத்தில் தழைத்தோங்கி வளர்ந்தது என்பதும் சிவபெருமான் தமிழர்களால் பெரிதும் வணங்கப்படுகிறவர் என்பதும், பார்வதி தேவி பல விதமான ஸ்வரூபங்களில் அம்மனாக வழிபடப்படுபவள் என்பதும், சிவ-பார்வதியின் இளைய மகன் முருகப் பெருமான் 'தமிழ் கடவுள்' என்று போற்றப் படுபவன் என்பதும், நம் முதல்வருக்கு நன்றாகத் தெரிந்த விஷயங்கள். சிவ-பார்வதியின் மூத்த மகன், தமிழ்க் கடவுள் முருகனின் தமையன் கணபதி எவ்வாறு தமிழர்களின் கடவுளாக இல்லாமல் போனார்? கன்னடத்தைத் தாய் மொழியாகக் கொண்ட ஈவேரா-வின் பெயரைச் சொல்லித் தெலுங்கரான கருணாநிதி தமிழகத்தை ஆளும்போது, தமிழர்கள் பிள்ளையாரைத் தெய்வமாக வழிபடுதலில் என்ன தவறு? 

 

கலைஞர் கருணாநிதி தமிழ் இலக்கியங்கள் மெத்தப் படித்தவர். சங்க இலக்கியங்கள் நன்கு தெரிந்தவர். இந்தத் தமிழினத் தலைவருக்கு சங்க இலக்கியங்களில் பிள்ளையாரைப் போற்றியிருப்பது தெரியாதா? அப்பரும், சுந்தரரும், சம்பந்தரும் தங்கள் திருமுறைகளில் பிள்ளையாரைப் போற்றியிருப்பதும் கலைஞருக்குத் தெரியாதா? பழம்பெரும் புலவர் ஔவையார் அற்புதமாக "விநாயகர் அகவல்" அருளியது தெரியாதா? பின்  எதற்காக விநாயகர் சதுர்த்தி சமயத்தில் விநாயகர் வழிபாட்டை எள்ளி நகையாட வேண்டும்? இது தனக்கே உரிய இந்து துவேஷத்தைக் காண்பிப்பதற்கும், சிறுபான்மையின மக்களை சந்தோஷப் படுத்தவும் தான் என்பதை நம்மால் புரிந்து கொள்ள முடியாதா? இதில் ஒரு தமாஷ் என்னவென்றால், மாறன் குடும்பத்தாருடன் சண்டை போட்டுக் கொண்டு, வேறு வழியில்லாமல் தனக்கென்று ஒரு தொலைக்காட்சி நிறுவனத்தைத் தொடங்கியதென்னவோ, அதே விநாயகர் சதுர்த்தி நன்னாளில்தான்! இதே தொலைக்காட்சி நிறுவனம்தான், மற்ற நிறுவனங்கள் விநாயகர் சதுர்த்தி தின சிறப்பு நிகழ்ச்சிகள் என்று விளம்பரம் செய்தபோது, தான் மட்டும் 'விடுமுறை தின சிறப்பு நிகழ்ச்சிகள்' என்று வெட்கமில்லாமல் விளம்பரம் செய்தது. என்னே இவர்கள் பகுத்தறிவும் கடவுள் எதிர்ப்புக் கொள்கையும்! 

 
அதே சமயத்தில் கலைஞரின் நண்பரும் தம்பியுமான திரு வீரமணியார் அவர்கள் தன் கழக 'அடிமை'களுக்காக, தான் நடத்திக் கொண்டிருக்கும் 'விடுதலை' பத்திரிகையில் பிள்ளையார் படத்தைப் போட்டு, தரக் குறைவான வார்த்தைகளால் வர்ணித்து, தன் பங்கிற்கு கழகக் கொள்கையை நிலைநாட்டினார்.

 
நம் தமிழகத்தில் நாத்திகத்தை பின்பற்றுபவர்கள் ஐந்து சதவிகிதம் கூட இருக்கமாட்டார்கள். மேலும் கலைஞர் ஆட்சிக்கு வந்தது வெறும் சிறுபான்மையினர் ஒட்டுக்களை மட்டும் பெற்றுக் கொண்டு அல்ல. பெரும்பாலும், கடவுள் நம்பிக்கை கொண்ட தமிழ் இந்துக்களின் ஒட்டுக்களை வைத்துத்தான் திமுக ஆட்சியில் இருக்கிறது; கலைஞரும் முதல்வராக இருக்கிரார். ஒரு முதல்வர் என்கிற முறையில், அனைத்துத் தரப்பினருக்கும், ஜாதி, மத, இன, மொழி, வேறுபாடின்றி அவர் ஆட்சி செலுத்த வேண்டும். ஆனால் அவர் திமுக அரசு ஆட்சி செய்தபோதெல்லாம், தமிழ் இந்துக்களை அலட்சியப்படுத்தி, இந்துக் கடவுளரை அவமானம் செய்து, இந்துக் கலாசாரத்தைப் பற்றி அவதூறு பேசி வந்திருக்கிறார் என்பதே உண்மை.

 

சில நிகழ்வுகள்
 
இந்தத் திராவிட கழகங்களின், மற்றும் தலைவர்களின் பேச்சுகளும், செயல்பாடுகளும், தமிழ் இந்துக்களுக்கு விளைவித்த கொடுமைகளில் தலையானது எதுவென்றால், நாம் சுதந்திரமாக, மகிழ்ச்சியாக, நிம்மதியாக விநாயகர் சதுர்த்தி விழா கொண்டாட முடியாமல் போனதுதான். இவ்வருடம் நடந்த ஒரு சில நிகழ்வுகளைப் பார்ப்போம்.

•  
  இந்து முன்னணி அமைப்பைச் சேர்ந்த ஹேமந்த் என்பவர், தான் வசிக்கும் பகுதியான புதுபேட்டையில் வெங்கடாசல நாயக்கன் தெருவில் விநாயகர் விக்ரஹத்தை வைக்க முயன்றபோது, அப்பகுதியில் உள்ள முஸ்லீம்கள் எதிர்ப்புத் தெரிவித்துள்ளனர். இந்து முன்னணியினர் உறுதியாக இருக்க, காவல் துறையினர் தலையிட்டு கோமளீஸ்வரர் கோயில் அருகே வைக்குமாறு சொல்ல, இந்து முன்னணியினரும் வேறு வழியில்லாமல் அவ்வாறே செய்தனர்.
• 
   
  திருப்பூரில் நடந்த விநாயகர் விஸர்ஜன ஊர்வலத்தில் பிச்சம்பாளையம்புதூர்-ஸ்ரீநகர் சாலையில் மசூதி இருக்கின்ற காரணத்தினால் அவ்வழியே ஊர்வலம் செல்லக் கூடாது என்று அப்பகுதியில் வாழும் முஸ்லீம்கள் எதிர்ப்பு தெரிவித்து, கல்வீச்சில் ஈடுபட்டு, பிள்ளையார் விக்ரஹங்களை உடைத்தும், அவற்றை ஏற்றி வந்த வாகனங்கள் மீதும் தாக்குதல் நடத்தியுள்ளனர். இந்து முன்னணியினரும் பதிலுக்கு தாக்குதல் நடத்த, காவல் துறையினர் வந்து நிலைமையைச் சமாளித்துள்ளனர். இதனால் கிட்டத்தட்ட இரண்டு மணி முதல் மூன்று மணி நேரம் வரை விஸர்ஜனம் தாமதப் பட்டுள்ளது.
• 
   
  கன்யாகுமரி மாவட்டம், பூதப்பாண்டி அருகே வடக்கு மாத்தூரில் வைக்கப் பட்டிருந்த விநாயகர் விக்ரஹத்தை, அப்பகுதியைச் சேர்ந்த சில முஸ்லீம்கள் காவல் துறையினர் போல வேடமிட்டு வந்து, உடைத்து நொறுக்கிவிட்டு அங்கே காவலுக்கு இருந்த ஆறு இந்து இளைஞர்களை கொடூரமாக அரிவாளால் வெட்டித் தாக்குதல் நடத்திச் சென்றுள்ளனர். பூதப்பாண்டி காவல் துறையினர் வழக்குப் பதிவு செய்துள்ளனர்.
   
  
• 
  திண்டுக்கல்லில் பாறைப்பட்டி விநாயகர் விஸர்ஜன ஊர்வலம் பேகம்பூர் பள்ளிவாசல் வழியாகத்தான் சென்று கொண்டிருந்தது. 97-ல் இந்து முன்னணி தலைவர் ராமகோபாலன் கலந்து கொண்டபோது அவருக்கு பள்ளிவாசல் சார்பில் மரியாதையும் செய்யப்பட்டுள்ளது. 98-ஆம் ஆண்டிலிருந்து திடீரென்று அப்பகுதி முஸ்லீம்கள் சிலர் ஆட்சேபம் தெரிவிக்க ஆரம்பித்துள்ளனர். 2003, 2005, 2008 ஆண்டுகளில் அங்கே கல்வீச்சுத் தாக்குதல்கள் நடந்து கலவரம் ஏற்பட்டுள்ளது. இந்த ஆண்டு அவ்வழியே ஊர்வலம் செல்லத் தடை விதிக்கக் கோரி முஸ்லீம் ஒருவர் சென்னை உயர் நீதிமன்றத்தில் மனு செய்ய, உயர் நீதிமன்றம் அம்மனுவைத் தள்ளுபடி செய்தது. பின்னர் மாவட்ட ஆட்சியர், காவல் துறை உயர் அதிகாரிகள், இந்து முஸ்லீம் பிரமுகர்கள் என எல்லோரும் சேர்ந்து பேச்சு வார்த்தை நடத்தி, ஒத்துழைப்பு தருவதாக உறுதி அளிக்க, அமைதியான முறையில் ஊர்வலம் நடந்துள்ளது. இருந்தும் ஊர்வலம் பள்ளிவாசல் அருகே வந்ததும், அதைக் கடந்து செல்லும்வரை, பிள்ளையாருக்கான இசை, மேள தாள வாத்தியங்கள் வாசிப்பு நிறுத்தப் பட்டுள்ளன.
• 
   
  திருவாரூர் மாவட்டம் முத்துப்பேட்டையைச் சேர்ந்த மகம்மது சிப்லி என்பவர் விநாயகர் ஊர்வலத்தின் பாதையை மாற்றி அமைக்க உத்தரவிடக் கோரி உயர் நீதிமன்றத்தில் மனு செய்துள்ளார். தன்னுடைய மனுவில் முத்துப்பேட்டை பகுதியில் பதினைந்தாயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட முஸ்லீம்கள் வாழ்ந்து வருவதாகவும், ஆண்டு தோறும் ஊர்வலத்தின் போது கலவரம் ஏற்படுவதாகவும், லட்சக் கணக்கில் பொதுமக்களின் சொத்துகள் சேதமடைவதாகவும், எனவே மாற்றுப் பாதை அமைக்க வேண்டும் என்றும் கோரியுள்ளார். மனுவை விசாரித்த தலைமை நீதிபதி கோகலே, நீதிபதி முருகேசன் அடங்கிய முதல் அமர்வு, மாற்றுப் பாதையை ஆராயுமாறு சொல்லி, அவ்வாறு இருக்கும் பட்சத்தில் ஊர்வலத்தின் போது பிரச்சனை ஏற்படுத்துபவர்கள் மீது கடுமையான நடவடிக்கை எடுக்குமாறு உத்தரவு இட்டுள்ளது.
• 
   
  சேலம் ஆத்தூர் அருகே உள்ள தம்மம்பட்டியில் கடந்த 2007-ஆம் ஆண்டு த.மு.மு.க வினரால் கலவரம் ஏற்பட்டு, காவல் துறை கடுமையாகத் தடியடிப் பிரயோகம் செய்து, ஐநூறுக்கும் மேற்பட்ட இந்துக்கள் மீது வழக்குப் பதிவு செய்தது. நூற்றுக் கணக்கான முஸ்லீம்கள் விநாயகர் விக்ரஹங்களை எடுக்கச் சொல்லி காவல் நிலையம் முன்னால் மறியல் செய்ததனால், ஆயிரக் கணக்கான இந்துக்கள் பேருந்து நிலையத்தில் திரண்டபோதும், பேருந்துகளின் போக்குவரத்து பாதிக்கவில்லை என்றும், இந்து வியாபாரிகள் அனைவரும் எந்த விதமான தூண்டுதலும் இல்லாமல் தங்கள் வியாபார நிலையங்களைத் தாங்களே தொடர்ந்து ஐந்து நாள்கள் அடைத்து வைத்ததாகவும் செய்திகள் வந்தன. ஜாதி வித்தியாசம் இன்றி, கட்சிப் பாகுபாடு இன்றி, தம்மம்பட்டி இந்துக்கள் அனைவரும் ஒற்றுமை உணர்வுடன் செயல் பட்டதனால் முஸ்லீம்கள் பின்னர் தங்கள் கோரிக்கைகளைக் கைவிட வேண்டியதாயிற்று என்றும், காவல் துறையினரும் அரசும் வியந்து போயினர் என்றும் செய்திகள் வந்தன.
• 
   
  இடையே, 2001-ஆம் ஆண்டு, பொது மக்களை அனுமதிக்காமல், காவல் மற்றும் வருவாய்த் துறையினரே விநாயகர் விஸர்ஜனம் செய்தார்கள். இவையெல்லாம் பத்திரிகைகளிலும், நாளேடுகளிலும் வந்த செய்திகள் மட்டுமே. அவைகளில் வராத விஷயங்கள் தமிழகமெங்கும் நடைபெற்றிருக்க வாய்ப்புண்டு.

 
விவரங்களும் வினாக்களும்

 
இந்தச் செய்திகளை ஆராய்ந்ததிலிருந்து நாம் புரிந்து கொண்ட விஷயங்களைப் பட்டியலிடுவோம். சில கேள்விகளும் நம் மனதில் எழுகின்றன.

 
அனைத்து மக்களுக்குமான பொது வழியில் விநாயகர் விஸர்ஜன ஊர்வலங்கள் நடைபெறுகின்றன. ஆண்டுக்கு ஒரே ஒரு முறைதான். பாதையில் மசூதி இருப்பதால் அவ்வழியே ஊர்வலம் செல்லக் கூடாது என்பதும், வாத்தியக் கருவிகளின் இசையோசையால் மசூதியில் தொழுகை பாதிக்கப் படுகிறது என்பதும் சற்றும் நியாயமற்ற வாதங்கள்.

அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக இருந்த இக்கலவரங்கள், சில தீவிரவாத இஸ்லாமிய இயக்கங்களின் வளர்ச்சிக்கு ஏற்ப இன்று தமிழகம் முழுதும் பரவி வருகின்றன.

நியாயமற்ற கோரிக்கைகளை ஏற்று, ஊர்வலத்தின் பாதையை மாற்றியமைப்பதும், மசூதியருகே வந்தவுடன் வாத்திய கோஷங்களை நிறுத்தச் சொல்வதும், அரசுக்கோ, காவல் துறைக்கோ அழகல்ல.

ஆண்டுக்கு ஒரு முறை ஒரு சில நிமிடங்களே தங்கள் பள்ளிவாசலைக் கடந்து செல்லும் ஊர்வலத்தின் வாத்திய கோஷங்களை நிறுத்தக் கோரும் முஸ்லீம் மக்கள், ஆண்டு முழுவதும் தினசரி ஐந்து முறை ஒலிப்பெருக்கி மூலம் மற்றவர்களைப் பாதிக்குமாறு தொழுகை நடத்துவது எந்த விதத்தில் நியாயம் என்று சிந்திக்க வேண்டும். பல மசூதிகள் ஆலயங்கள் அருகிலேயே கட்டப் படுகின்றன. அவ்வாலயங்களின் பிரார்த்தனைகளும் பூஜைகளும் ஒலிபெருக்கியிலிருந்து வரும் சத்தத்தினால் பாதிக்கப் படுகின்றன. எனவே ஒலிபெருக்கியில் தொழுவதை நிறுத்த வேண்டும் என்று இந்துக்கள் கோரிக்கை வைத்தால் முஸ்லீம்கள் ஏற்றுக்கொள்வார்களா? இன்று வரை இந்துக்கள் அவ்வாறு எந்தத் தொந்தரவும் தராமலும், முஸ்லீம்களின் பண்டிகைக் கொண்டாட்டங்களில் தலையிடாமலும், அவர்கள் மத உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளித்து இருப்பதை ஏன் முஸ்லீம் சமுதாயத்தினர் உணர்ந்து கொள்ளவில்லை? அல்லது தெரிந்தும் வேண்டுமென்றே அவ்வாறு நடந்து கொள்கிறார்களா?

 
திராவிடக் கழகங்கள் தங்கள் கட்சி மாநாடுகளை சென்னையில் நடத்தும் போது, தமிழகமெங்கும் உள்ள கட்சித் தொண்டர்கள் எவ்வாறு சென்னைக்கு வருவர் என்பது எல்லோருக்கும் தெரிந்த விஷயம். அவ்வாறு வரும்போது அவர்களின் வண்டிகளும், லாரிகளும், பல இடங்களில் மசூதிகளைக் கடந்துதான் வருகின்றன. அப்போதெல்லாம் மசூதிகளில் தொழுகைகள் பாதிக்கப் படுவதில்லையா? அந்த மாதிரியான நாகரீகமற்ற காட்டுக் கூச்சலையெல்லாம் பொறுத்துக் கொள்ளும் முஸ்லீம் மக்கள், ஆண்டுக்கு ஒரு முறை மட்டுமே, அதுவும் சில நிமிடங்கள் மட்டுமே, கடந்து செல்லும் விநாயகர் ஊர்வலத்தை ஏன் ஆட்சேபிக்க வேண்டும்?

     
மசூதிகளில் ஒலிப்பெருக்கிகள் உபயோகப்படுத்தக் கூடாது என்று இந்துக்கள் கோரிக்கை வைத்தால் அரசாங்கம் ஏற்றுக்கொள்ளுமா? ஊர்வலத்தில் குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கை அளவு விக்ரஹங்கள்தான் எடுத்துச் செல்ல வேண்டும்; விக்ரஹங்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட உயரத்திற்கு மேல் இருக்கக் கூடாது; விநாயகர் விக்ரஹங்களுக்கு நீங்களேதான் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள் செய்து கொள்ள வேண்டும்; என்றெல்லாம் ஏகப்பட்டக் கட்டுப்பாடுகளை ஏன் காவல் துறை விதிக்கின்றது? சென்னையை விட அதிக அளவில் முஸ்லீம் சமுதாயத்தினர் வாழும் மும்பை, ஐதராபாத் போன்ற பெரிய நகரங்களிலும், மற்ற மாநிலங்களிலும், (அதேபோல் மிகவும் விமரிசையாக துர்க்கா பூஜை கொண்டாடப்படும் கல்கத்தா நகரிலும்) இந்த மாதிரிப் பிரச்சினைகள் இல்லாமல், கட்டுப்பாடுகள் எதுவும் இல்லாமல் இந்துக்கள் முழுச் சுதந்திரத்துடன் விநாயகர் சதுர்த்தி பண்டிகையைக் கொண்டாட அந்தந்த மாநில அரசுகளும், காவல் துறையும் அனுமதித்து ஏற்பாடுகள் செய்யும்போது தமிழகத்தில் மட்டும் ஏன் அரசும் காவல் துறையும் பாரபட்சத்துடன் நடந்து கொள்கின்றன?

 
திராவிடக் கட்சிகளின் தலைவர்கள் இந்துத் துவேஷத்துடன் இந்துக் கடவுளர்களையும், இந்துக் கலாசாரத்தையும் மட்டுமே மட்டம் தட்டி தரக் குறைவாகப் பேசுவதாலும், இந்துப் பண்டிகைகளுக்கு வாழ்த்துக் கூட சொல்லாமல் இருப்பதாலும், சிறுபான்மையின மக்களின் ஆதரவாகச் செயல் படுவதாலும், அவர்களின் பண்டிகைகளில் மட்டும் கலந்து கொள்வதாலும்தான் முஸ்லீம்கள் இந்த மாதிரி நியாயமற்ற கோரிக்கைகள் வைத்து இந்துக்களுக்கு எதிராக நடந்து கொள்கிறார்களா?
 

நன்மை பயக்கும் முடிவு மக்களிடத்தில்
 
அபூர்வமாக எங்கோ ஒரு இடத்தில் விநாயகர் ஊர்வலத்தை பள்ளிவாசல் முன்னே முஸ்லீம் சமுதாயத்தின் தலைவர்கள் வரவேற்று வாழ்த்தினார்கள் என்றும் செய்தி வருவதுண்டு. இது மிகவும் நல்ல விஷயம் என்றாலும், இவ்வாறு செய்ய வேண்டும் என்றும் இந்து சமுதாயத்தினர் எதிர்பார்ப்பதில்லை. இடையூறு இல்லாமல் இருந்தாலே போதுமானது என்றுதான் அவர்கள் கருதுகின்றார்கள்.

 
"ரோமாபுரியில் ரோமர்களைப் போல் நடந்து கொள்" என்று ஒரு பழமொழி உண்டு. அதைப்போல் ஹிந்துஸ்தானத்தில் ஹிந்துக்களைப் போல் நடந்து கொள் என்றெல்லாம் நாம் சொல்லவில்லை. பெரும்பான்மையாக ஹிந்துக்கள் வாழும் இந்தப் புண்ணிய பூமியில், பல்லாயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக அவர்கள் கடைப்பிடித்து வரும் ஆன்மிகப் பாரம்பரியத்திற்கும், கலாசாரப் பழக்க வழக்கங்களுக்கும் மதிப்பளித்து அவற்றிற்கு இடையூறு ஏற்படுத்தாமல் இருக்க வேண்டும் என்றுதான் சொல்கின்றோம்.

மதச்சார்பின்மையும், மத நல்லிணக்கமும், அரசியல் வாதிகள் இடத்திலோ, அரசாங்கத்தின் கைகளிலோ, காவல் துறையிடமோ இல்லை. பொது மக்களிடத்தில்தான் உண்டு. ஒவ்வொரு சமுதாயத்தினரும், மற்ற சமுதாயத்தினரின் உணர்வுகளைப் புரிந்து கொண்டு அவற்றிற்கு மதிப்பளித்து நடந்து கொண்டாலே அன்பு மலரும்; அமைதி நிலவும். விக்னங்கள் தீர்ந்து, அன்பு மலர்ந்து, அமைதி நிலவ, பிள்ளையார் பெருமான் அருள் வேண்டிப் பிரார்த்திப்போம்.

தொடர்புடைய பதிவுகள்

• சிலை வழிபாடு பாவமா? மூடநம்பிக்கையா? அல்லது அறிவியலா?
• ஆலவாய் (மதுரை மாநகரத்தின் கதை) - சரித்திரத்தின் ஊடே ஒரு நெடும் பயணம்
• சம்ஸ்கிருதம் - சில கேள்விகள்

Related post form this blog:-

Antiquity of Vinayaka worship.

Vinayaka in Tamil nadu!

Sanskrit for India.

From

http://www.newstodaynet.com/

If Hebrew for Israel, Why not Sanskrit for India?

By

V.Sundaram

(The writer is a retired IAS officer)

e-mail the writer at
vsundaram@newstodaynet.com

Madras Sanskrit College is celebrating the SANSKRIT WEEK from 24 August, 2009 to 29 August, 2009 at the college premises. As a part of this programme, essay writing, elocution and extempore public speaking, Sastric oratorical contest, thematic oratory, music contest and drama contest and other related competitions have been organized for the students of Sanskrit language.

Undeterred by the pseudo-secular criticism against using scarce resources to set up 'Simple Sanskrit Speaking Centres' under the aegis of the University Grants Commission (UGC), the NDA Government of Vajpayee ordered the celebration of Sanskrit Week in 2001 in the first week of August every year as part of its ongoing effort to use the classical Sanskrit language as a tool for national integration. Though the decision to celebrate 'Shravani Purnima' as Sanskrit Day was taken way back in 1969, the decision to celebrate the Sanskrit Week every year in the month of August became the order of the day only in 2001.


Highlighting the importance of Sanskrit as a potent factor in national integration, the Union HRD Ministry under Dr Murali Manohar Joshi wrote to the Education Secretaries of all States and Union Territories, and the Vice-Chancellors of Universities with Sanskrit Departments informing them about the decision and suggesting measures to popularize SANSKRIT, the 'mother' of most Indian languages.


Sanskrit has been hailed as a divine language—-DEVA BHASHA. Sanskrit is rich in every way—rich in vocabulary, rich in literature, rich in thoughts and ideas, rich in meaning and values. The greatness, magnificence and beauty, glory and grandeur of Sanskrit has perhaps not been described better than by Sri Aurobindo, the great Rishi and Yogi of Modern India: "The ancient and classical creations of the Sanskrit tongue, both in quality and in body and in abundance of excellence, in their potent originality and force and beauty, in their substance and art and structure, in grandeur and justice and charm of speech, and in the height and width of the reach of their spirit stand very evidently in the first rank among the world's great literatures. The language itself, as has been universally recognized by those competent to form a judgement, is one of the most magnificent, the most perfect and wonderfully sufficient literary instruments developed by the human mind; at once majestic and sweet and flexible, strong and clearly formed and full and vibrant and subtle."


I am no scholar in Sanskrit though I have boundless enthusiasm for this great and ancient language. I am passionately of the view that if one truly wants to understand Bharat Varsha, its culture and ethos, a sound knowledge of Sanskrit is not only essential but also indispensable.


In these days of science and technology, we tend to underestimate the sacred power of language. When the power of language to create and discover life is recognized, language becomes sacred. In ancient times, language was held in sacred regard. Nowhere was this more so than in ancient India. Language in ancient India was viewed as a master tool which man had shaped for himself and which in its turn shaped the human mind. It is evident that the ancient scientists of language in Vedic India were acutely aware of the function of language as a tool for exploring and understanding life., they discovered perhaps the most perfect tool for fulfilling such a search that the world has ever known — the Sanskrit Language.


The very name 'Sanskrit' means language brought to formal perfection, in contrast to the common languages or 'natural' languages (Prakrita). Prof Friderich Schlegel (1772-1829), the great German writer and critic, who established the first Chair of Indology in Germany at Hanmoben paid his tribute to the beauty and glory of Sanskrit language in these words: 'Justly it is called Sanskrit, that is, 'perfect, finished'. Sanskrit combines these various qualities possessed separately by other tongues: Grecian copiousness, deep-tone Roman force, the divine afflatus characterizing the Hebrew tongues. Judged by an organic standard of the elements of language, Sanskrit excels in grammatical structure and is indeed the most perfectly developed of all idioms, not excepting Greek and Latin.'


Sanskrit is one of the most ancient languages of the world. Sanskrit is the oldest most continually used language in the world. Even according to the most conservative scholars, Sanskrit has been continuously used since 1500 BC. According to more liberal scholars, it has been in use even before 6000 BC. Classical Sanskrit follows the same basic patterns since the time of Panini, who probably lived around the time of the Gautama Buddha. It has the largest literature of any language, together with the sacred literature of two of the world's greatest religions — Hinduism and Buddhism. Today Sanskrit has come to be identified very closely with Indian spirituality, religion and philosophy. So much so that not many seem to be aware of the vast amount of literature available in Sanskrit on practically every field — yoga, philosophy, psychology, music, dance, drama, poetry, grammar, mathematics, astronomy, chemistry, architecture, sculpture, painting, education, polity, warfare — in fact on every aspect of work and daily life. What little is known is primarily through a few translations. But there are several books that are available only in Sanskrit and the majority of the literature is in the form of unpublished manuscripts. Moreover the sad fact is that several thousands of valuable Sanskrit manuscripts and documents have been lost for ever — either lost in time or savagely destroyed by the hordes of Islamic invaders starting from 8th century AD.


Whether we look at the simple unsophisticated folk style found in fable-books like the 'Panchatantra ' and the 'Hitopadesa', or the practical and scientific writings in the various Sastras like the 'Artha Sastra', 'Natya Sastra', 'Ayur Veda' and 'Jyotisha Sastra'; whether we delve into the rich, highly developed literary style that expressed itself through the poetry, the dramas and prose romances of Kalidasa, Bhavabhuti and Magha; whether we turn to the thousands of Subhasitas (reflective and didactic stanzas), as in the 'Neetisatakas' of Bhartrihari; whether we study the great philosophies of Kapila or Panini; whether we read the well-known epics like the Mahabharata and the Ramayana, which constitute an entire world in themselves; whether we seek the principles of yoga in the 'Yogasutras' of Patanjali; whether we endeavour to scale the highest mountain peaks of spiritual poetry through the Vedas, the Upanishads and the Bhagawat Gita — there is no end or limit to the great and sublime treasures that await us at every turn.



Against this background, it will be clear that the Sanskrit language has indeed been the soul of Hinduism and Sanatana Dharma, Hindu Society, Hindu Culture and Hindu Civilization from the dawn of History. In this context, I cannot resist quoting the truly sublime words of Sampad and Vijay: 'Much like the sacred river Ganga, Sanskrit has flowed across India for thousands of years, embracing and nourishing, but also uplifting and purifying an entire country and its people and creating a unique civilization and culture. It has been the most perfect instrument for expressing the thoughts, feelings, aspirations, knowledge and experiences of this ancient culture called Sanatana Dharma.'


What will give a rude cultural shock to the evangelical, openly Islamic and anti-Hindu Government of India and the equally pseudo-secular politicians of India is the solid fact that NASA Research Centre in USA has recently discovered that "Sanskrit is the most appropriate and powerful language for promoting ARTIFICIAL INTELLIGENCE (AI) through computers." They have discovered that Sanskrit, the world's oldest spiritual language, is the only unambiguous spoken language on the planet.

Rick Briggs, an eminent American scientist has written a brilliant article titled, 'Sanskrit—An Artificial Intelligence'. He has said: "Among the accomplishments of the great Sanskrit grammarians can be reckoned a method for paraphrasing Sanskrit in a manner that is identical not only in essence but in form with current work in Artificial Intelligence (AI)." The discovery by NASA about the multiple uses of Sanskrit language for computer processing in the realm of AI is of monumental significance.


When India became independent on August 15, 1947, Sanskrit should have been adopted as the official language of India. Even today it is not too late to make Sanskrit the Official Language of India. Let us learn our lessons from Israel. Hebrew was the language of the Jews for thousands of years. But, it fell into disuse because the Jews did not have a homeland of their own for a long time and were persecuted in several countries for more than two thousand years. But in 1948 when the State of Israel came into existence and Ben-Gurion became the first Prime Minister of Israel, he saw to it that HEBREW, and not any other language was adopted as the Official Language — medium of education, administration and daily communication — in Israel.



Arabs constitute nearly 17.2% of the total population in Israel. And yet, the Government of Israel never felt constrained by this factor when it took a decision to make Hebrew their national language. They never said that Arabic language will also be given equal status with Hebrew. Fortunately for the blessed people of Israel, the Government of Israel, quite unlike the Government of India, never strangulated itself by an artificial doctrine of pseudo-secularism guaranteeing minority rights at the expense of the nation. If only India had chosen Sanskrit instead of Hindi as the Official Language of India (in addition to English till such time as Sanskrit was in a position to fully replace it as a functional language), we would have achieved the same spectacular success as Israel has achieved during the last 62 years. Government of India considers Urdu, Persian, Arabic and Turki as more sacred and relevant than Sanskrit.

****************

Related posts:-

The wide-reach of Sanskrit culture in the past!

Sanskrit dictionary - the biggest work in lexicography

Sanskrit and other languages

Can mantras be chanted in Tamil in temples?

'Anna daanam' or 'Soru daanam' – which is correct?

Science of detecting underground water veins.

Indian agriculture had survived successfully all these ages, thanks to the understanding cultivated by the sages of the ways found in Nature.

The noted personalities associated with developing the science of detecting underground water ways (Jala nAdi) are Manu, Saraswad and Bhaskara Suri. Their contribution to this science has been recorded by Varahamihira in 125 verses in the 54^th chapter of Brihad samhita.

There is an interesting corroborative information from Mahabharata about the under ground water vein. 

Arjuna quenched the thirst of Bheeshma in Kurukshethra by hitting an underground water vein.

The way the water gushed out shows that it must have been the ‘Great vein’ that runs vertically upwards.

Springs gush out of such veins.

All the other veins run under the ground in different directions.

Of them those running in the four directions (East, west, north and south) bear abundant water. They never disappoint the seeker of water, if identified correctly.

There are 4 other veins that run through the corner directions such as NE,NW,SW and SE. They carry very less water only.

These 8 veins are known by the name of the 8 Directional lords.

The location of these veins can be detected by 4 means namely,

1) trees,

2) ant-hills,

3) rocks and

4) colour and nature of soil.

A striking feature is that the entire landmass of Jambu-dweepa of which our country is a part, is laden with plenty of water veins.

This landmass was called as Jambu dweepa owing to the abundant growth of Jambu trees (நாவல் மரம் in Tamil).

And Jambu tree grows just 3 cubits (1 cubit = 1-1/2 feet) west of a water vein!

That shows that this entire landmass has had numerous water veins running underneath which get filled up in every rainy season.

Jambu tree with a water-body nearby.

Thinking of the drought conditions of today and lack of ground water potential, I think we are missing out somewhere. May be we are digging where the veins run dry. Almost all the trees (50 or so) identified by the sages are found in South India in particular.

The tamarind, neem and Vilvam are common trees found in most places of rural Tamilnadu. Wherever they are found, at a distance of 3 cubits from them, the water veins run below.

If an anthill is found near them, definitely the water can be tapped from a specific direction from that location.

Wherever such trees with anthills are found, one must mark the 4 directions and locate them with reference to the directions.

Always the Jambu tree grows to the west of a water vein. So if you find a Jambu tree, the ground can dug at 3 cubits away to the east of that tree. Water will be available at a depth of 10 cubits. If clay is seen as one digs down, there will be sweet water.

Similarly if an ant-hill is seen near a Jambu tree, there is no mistaking of water availability nearby. In such a place ant-hill generally grows in the Southeast to the tree.

Wherever anthills are seen, water will be available there.

It is no wonder that such places become worshiping areas for Hindus who respect every bounty of nature as God.

The Sloka of Ganesha, with the mention of “kapittha Jaambhoo phala” is nothing but the two water dependent plants whose fruits are sacred for Lord Ganesha.

“Kapittha” tree is the wood-apple tree known as “விளா மரம் ” in Tamil.

Wood-apple tree (ViLaa maram)

The விளாம் பழம் and நாகப் பழம் are to be offered as neivedhya to Lord Ganehsa.

Both these trees grow well near water veins that carry abundant water.

I wonder whether there is an ecological angle to make these fruits as special for Ganesha so that these trees can be preserved from felling The presence of these two trees are crucial for identifying the water veins.

The other popular trees that help in identifying water veins are

1) Rotang (பிரம்பு in Tamil). Water vein runs to the west of this tree 3 cubits away. One can find white frog (தேரை ) as one digs down

.

2) The Indian fig (அத்தி மரம் ) is another common tree found in the South. Water runs to the east of it. It is known as Udumbaara in Sanskrit. This tree is mentioned in Atharvana Veda as the tree capable of giving prosperity and for vanquishing enemies. The amulet made from this tree bark does this magic! This tree grows near water veins only.

3) The kadamba trees also grow near water veins. If ant-hills are nearby, water is assured in abundance to the north of that tree.

4) Palmyra and coconut also grow near water veins. The veins will be to the west of the trees.

5) The 5-leafed chaste tree known as ‘நொச்சி ’ in Tamil grows to the east of water veins. In any open ground they can be seen.

6) The 7-leaved plantain also indicates water veins to the north at just 1 cubit away from the plant.

7) Palasa trees with white flowers show water nearby.

8) If the date tree has two tops, water runs nearby.

9) The Bilva, neem, Banyan, jujube etc grow near water veins only.

10) Special mention must be made about Arjuna tree.

This is known as மருத மரம் in Tamil. The Marudam land of Cholas was producing plenty of grains thanks to the proper water harvesting made easy by the maruda trees. The name Arjuna also captures my imagination as to whether it has any connection to the episode of Arjuna getting water from the underground spring. Was the spring identified by this tree nearby, giving it Arjuna’s name?

11) Where double jasmines are found and where short trees are there with their branches bent towards the ground, there are water veins.

Sage Saraswad gives lot of hints on identifying water veins in the desert regions. The Harappan sites on Sarawathi river seems to have thrived with the identification of those sites by the sage Saraswad. The river was running underground. It was by means of trees and anthills, the sage could have located the flow of the river underground and made the settlements possible. Perhaps he got his name Saraswad for having located the course of Saraswathy river. It must be noted that this river runs North-south – as the Soma- Yamya water vein carrying abundant water below the ground.

Sage Saraswad gives importance to the Peelu tree in the areas which have no habitation or vegetation around or which are desert-like.

(Peelu - Tooth-brush tree)

If there is an ant-hill to the north east of the tree, water vein can be located to the west that flows to North. If an ant-hill is located to the east of the tree, then water vein can be located to the south of the tree.

If a group of anthills are found in such a desolate place with 5 anthills in a cluster and the central one white in colour, there will be a water vein underneath the central one.

If different types of plantation – with no identical ones to each other- are found in such a desolate region, water veins are a certainty in that region.

Date, Kadamaba, Jammi and dharbha are also to be noted for locating water.

These are the tips given by sage Saraswad.

Sage Manu gives clues on rocks and color of soil.

Generally if the soil is kapila varnam (brown colour), there will be sweet water underneath.

Copper colourd earth contains water of stringent taste.

Pale white contains salty water.

Reddish earth that glows like sun will not have water below.

Colour of sun, fire, ash, camel of ass will not have water.

The rocks that look cloudy, bee colored or have the colour of barley or dark gram or brown will have abundant water underneath. One can find white frogs under those rocks.

In those days, wherever neem, banyan, mango, kadamba, Jambu were found in clusters, there people used to dig ponds or tanks.

South India, particularly Tamilnadu was full of such tanks and ponds lined with such trees. A study says that almost 80% of them were lost since Independence. Those tanks have fallen to the greed of the realtors.

With the loss of the tanks, the trees also are gone depriving us of the clues to water veins under the ground. They served as ecological balancing factors in recharging underground veins and keeping up the waterbed high. But they are all lost at the cost of humanity.

The only such tank I have seen is the Theppa-k-kuLam of Madurai (மாரியம்மன் தெப்பக் குளம் ) .

As I read this chapter of Brihad Samhita, the enormous loss of knowledge and denuding of the Nature saddens me.

We, the people of this Jambu dweepa were self sufficient on water needs for many a millennia.

The entire stretch of land to the south of Vindhyas was criss-crossed with water veins in all 4 directions.

The North of Vindhyas had river basins catering to the needs of the people that saw the growth of cities since Tretha yuga.

The south of the Vindhyas had forests where the sages set up their hermitages and led a calm life of penance in Nature.

It makes funny reading whenever I come across write-ups by AIT enthusiasts that people were driven to the South.

The truth was that whoever wanted to lead a peaceful life in Natural surroundings preferred the South. Rama came to this part of India for his van-vaas. The abundance of naturally growing trees ensured abundant water supply from the ground.

But all this is part of the past. A country lost in the influence of invaders must arise at least now.

We must look around ourselves and rebuild Nature as it once existed.

For this to happen, a re-discovery of the knowledge of our sages is needed to be done.

The agricultural and meteorological experts must study these inputs and use them for the good of humanity.

Related posts:-

Jala-nadi (detecting underground water veins by means of trees) (Tamil)

Jala nadi – underground water veins. (Names of trees in English)

India was indeed Shining!

Tamilnadu's draconian bill on agriculture.

A rare Guru-dakshina to the Tamil teacher, Mr Venkataraman.

I was touched by this event..

A rare kind of Guru-daskhina by the students of Mr Venkataraman, a retired Tamil teacher of Namakkal is reported recently.

The students who studied under him decades ago came to know of the state of penury in which he was living. They lost no time in pooling money and getting him a good house to live.

It is rare to see such gesture to teachers.

People usually think that the school fee they pay is enough.

The Vidya the teacher had given can not be matched by any fees

The teachers deserve some extra gesture from the students.

Particularly when they suffer, they must be helped.

The respect to teacher and the timely help to him will wipe out many a bad karma.

An offense to the teacher invites the worst sin whereas the happiness of the teacher for a gesture from the students, results in prosperity for the student.

Whenever Jupiter is in good place in a horoscope, it is indicative of having treated the teacher well in a previous birth.

One can see this Mr Karunanidhi's horoscope.

A retrograde Jupiter is in Kendra to the athma and mano-karakas, namely Sun and the moon happening in 4^th and 10 houses show that he has served his teacher with his body and mind in a past birth to that extent that the teacher's blessings had made him get what he is now.

The Gaja kesari yoga happening in these houses show that he has made some great sacrifice for the sake of his teacher.

However, there has been a defect in the service which was rectified by him in that birth itself.

This is indicated by the debility of Jupiter in Navamsa – to rectify which he is wearing the yellow shawl always.

His help to teachers or writers or authors is the best way to overcome whatever decline the debilitated Jupiter brings.

The worst kind of manifestation of such debility is having to declare someone as his teacher in this birth, who was against the Dharma of Hinduism.

Mr Karunanidhi himself does not believe the atheism he propagates – that is also the result of the debilitated Jupiter – it is the 'வக்கிர - மனப்பான்மை ' which he is cursed to have due to the defect or displeasure he caused to the teacher in the past birth.

Keeping the teacher in good spirits is therefore a foremost duty of the students.

- jayasree

***************

http://www.dc-epaper.com/DC/DCC/2009/08/24/ArticleHtmls/24_08_2009_001_018.shtml?Mode=0

TO SIR WITH LOVE –

Students gift teacher a house

PRAMILA KRISHNAN

In a unique gesture of gratitude and love for their guru, over 4,000 students who had learnt Tamil from octogenarian S.C. Venkatraman over the last 30 years at a school in Namakkal and are now living in different parts of the country, have come together to collect a million rupees to build him a house.

The teacher will shift from his rented thatched hut into this new home that his students have aptly named as Guru Nivas on Teachers' Day on September 5. Eighty-five-year-old Venkatraman retired in 1985 after teaching Tamil for three decades at the Senguntha Mahajana higher secondary school at Gurusamipalayam in Namakkal district.

He used to be an iconic figure for the students due to the concern he showed not only towards their studies but also their general well being.

Two years ago, a group of students of the 1957 batch held a `reunion' at the school and amid all the joy and back-slapping, discovered to their shock that their favourite guru, Venkatraman was living in a little hut sans electricity.

A `student committee' was instantly formed and a project announced to build a house for the vaathiyaar.
"He was reluctant, even embarrassed when we told him about the planned gift."

"When we announced the house project, contributions from his students poured in from all over. We even received cheques from former classmates now settled abroad," he told this newspaper.

"This house does not merely reflect our gratitude; it shall remain as a reminder for the future generations about our beautiful tradition of guru-sishya paaramparyam," she said.

Due to his advanced age, Venkatraman has confined himself to his house but continues to see students dropping by to clear doubts and share happy stories.

"I am proud of my students. Though many have settled abroad in countries like England, America and France, they call me up every year on the Teacher's day. I can't explain to you my feelings seeing this luxurious two-storied house,"
said the guru, his voice cracking with emotion at his students' gesture.

Now Vedic Math is American invention!

 

From

http://www.dc-epaper.com/DC/DCC/2009/08/25/ArticleHtmls/25_08_2009_101_009.shtml?Mode=0

 

Vedic Maths which has gone West.

In the last mentioned case, an American is actually claiming an ancient Vedic maths formula is his own discovery.

Causing all the commotion is a retired American pharmacist, Albert Clay, who claims that he has recently come up with a formula to multiply any number by any other number mentally.

Clay has even gone so far as to copyright the method.

But when the attention of the Vedic Maths Forum of India (VMFI), was drawn to Clay's claim and copyright, they reacted with indignation.

 

Affirms Gaurav Tekriwal, a Vedic mathematician and the founder-president of the VMFI,

"This formula -- the Crosswire method of multiplication - belongs to India and has been used by Vedic mathematicians for innumerable years now.

We have records to prove that it is Indian."

 

Gaurav declares, "We are taking up the case of challenging his copyright."

He has started an online petition for this cause and has got a huge response from scores of other like-minded people.

 

Sivananda Rani Abhiraman, a mathematics teacher in the city says,

"Vedic maths makes calculations simpler, and it is very much an Indian concept.

There are many people who're passionate about this, and we shouldn't allow it to be copyrighted in the US."

 

Observers note that the recurrence of this problem has its roots in a lack of awareness.

KP Satish Kumar, partner, Ojas Law firm, states, "Indians have to be proactive about copyrights and patents."

 

When it comes to the controversy over the Vedic Math formula,

Satish expresses an opinion which many will echo:

"I personally believe that the case would be much stronger if the government of India challenges the copyright and supports the cause of the Vedic Maths forum."

 

 

Related posts:-

 

http://vedicmathsindia.blogspot.com/2009/08/retired-us-citizen-copyrights-vedic.html

 

 

http://vedicmathsindia.blogspot.com/2009/08/india-fights-for-vedic-math-copyright.html

 

 

 

Perversion or denial of Hindu religious freedom

www.newstodaynet.com
Perversion or denial of Hindu religious freedom
V SUNDARAM | Thu, 20 Aug, 2009 , 02:05 PM . 'To talk of Hindu culture would injure India's interests. By education I am an Englishman, by views an internationalist, by culture a Muslim, and I am a Hindu only by accident of birth. The ideology of Hindu Dharma is completely out of tune with the present times and if it took root in India, it would smash the country to pieces.' Jawaharlal Nehru   Freedom of thought, conscience and religion are among the fundamental individual liberties which are protected at the constitutional and national / international level. They may be subject only to such limitations as are prescribed by law and are necessary in a democratic society in the interests of public order, or public morality.  One of the challenges of modern times in trespect of freedom of thought, conscience and religion, both at the international and national level, is the rise in religious intolerance. All the non-economic problems in India today---social, cultural, religious and spiritual----have been created by a planned perversion of India's polity by the Government of India by its dictatorial imposition of the inviolable doctrine of pseudo secularism upon the nation. According to this mischievous political doctrine, the Hindus of India in majority have to tolerate Islamic Terrorism and induced and fraudulent Christian conversion as fundamental minority religious rights. At the same time, the minorities have a fundamental right to treat the time-honoured sacred religious rights of the Hindus with hatred, intolerance and contempt. The coming of independence on August 15, 1947 proved a boon for Christianity. The Christian right to convert Hindus was incorporated in the Constitution. Pundit Jawaharlal Nehru who dominated the Indian political scene for 17 long years, promoted every anti-Hindu ideology and movement behind the smokescreen of counterfeit secularism. The congress regimes that followed continued to raise the bogey of 'Hindu Communalism' as the most frightening phenomenon. Our Constitution makers, through the enactment of Articles 25, 26, 27 and 28, ensured Right to Freedom of Religion and through Articles 29 and 30, the cultural and educational Rights of Minorities. With the birth of the new Indian Constitution on 26 January, 1950, things were made quite smooth for the Christian missions in India. They surged forward with renewed vigour and enthusiasm. Nehru gave a command performance in this sphere by becoming a vocal champion of pseudo-secularism. Nehru became the most despicable demagogue in India's hoary history by borrowing the word 'secularism' from Western political parlance by making it to mean the opposite of what it had meant in Europe in the 18th and 19th centuries. For him it became a glorious Fixed Deposit Account for minority- vote-bank politics. 'Secularism' in Europe symbolized a humanist and rationalist revolt against the closed creed of Christianity and stood for pluralism such as had characterized Hinduism down the ages. But Pundit Nehru had perverted the word and turned it into a shield for protecting every closed monotheistic creed prevailing in India at the dawn of independence in 1947: Islam, Christianity and Communism. The subject of Hindu Human Rights has been deliberately ignored by the Pseudo Secular Coterie of Mass Media for too long, and this has led to the build-up of a helpless feeling among members of the majority Hindu Community that they have been reduced to the status of children of a LESSER PAGAN, AND OF COURSE HEATHEN, GOD in their own ancient Homeland. While the 'Secular' political class, the National Human Rights Commission and multiple NGOs are often seen clamouring at the drop of a hat for protection of the Human Rights of Minorities, no tears are shed or any concern ever expressed about the pitiable plight of the members of the shattered and battered majority Hindu Community in different parts of India. The most glaring example relates to the callous disregard of the pitiable plight of lakhs of Hindus ethnically cleansed from Jammu and Kashmir – particularly the pundits - with the tacit political consent of the pseudo-secular Government of India and the anti-Hindu Government of Jammu and Kashmir. Not a word has been said about helpless Hindu women and children who were burnt alive in a railway carriage by marauders at Godhra. No one, however, seems to be bothered about such abominable violation of Hindu Human Rights. There is a longstanding complaint about the misuse of the funds and lands of Hindu temples by avaricious State governments. With GANESH PUJA round the corner in the next few days, it is very relevant to point out that the Muslims of India take special delight every year by attacking the Ganesh Idol Immersion procession in all parts of India. Their main objection is to the loud broadcast of devotional music. If that is so what about the loud broadcast of Koran Prayer several times every day of the year. Do the fundamentalist Hindus throw stones and soda bottles at the mosques? Unlike Mahatma Gandhi who was not afraid of proclaiming from the housetop that he was a devout Hindu and a staunch supporter of Sanatana Dharma, Nehru took special pride in running down Hindu religion and Hindu culture from all public platforms. Jawaharlal Nehru promoted his concept of false nationhood under the label of 'secularism'. According to this concept, it does not matter if the state-aided minorities dismiss the time-honoured culture of this country 'Sanatana Dharma' as abominable and as a path of the Devil. Nehru had total contempt for Hindu religion, for Hindu culture, for Hindu society and above all for the average Hindu. This concept of perverted 'Nehruvian Nationhood' as opposed to 'Sanatana Dharma', meant State-engineered opposition to the Hindus in all walks of life. ANTAGONISM TO HINDUS EMERGED AS THE CORNER STONE OF STATE POLICY. The ideology of Nehruism came to be lauded, acclaimed, promoted and propagated under the name of 'Secularism' till it came to be treated as beyond reproach, beyond debate and beyond discussion. In short, all the Hindus of India became second class citizens depending upon the sufferance even patronage of the minorities. Dressed in brief mortal authority, Nehru's purblind audacity reached its climax when he wrote to Kailash Nath Katju in 1953: 'In practice the individual Hindu is more intolerant and more narrow-minded than almost any person in any other country'. To sum up, after our independence, we were taught by the Government to look at the history of Bharatvarsha from a new angle of State-sponsored distorted anti-Hindu vision. We were asked to regard Indian history as one of pseudo-secular synthesis. We were asked to overlook the barbaric tyranny that was perpetrated on us in order to force Islam down our throats from 1025 AD till 1707 AD. The horrible persecution, the blunder, the vandalism, and the massacres should all be forgotten. Or we should assume these acts of Islamic compassion to have been the personal aberrations of a few Rulers. So, we don't really have a 'National Culture' of our own but only a 'Hybrid Composite Culture' politically manufactured by the Government to electorally pander to the sectional feelings of the Minorities.' THUS, I AM OF THE CONSIDERED VIEW THAT THERE IS GROSS VIOLATION OF HUMAN RIGHTS OF HINDUS IN INDIA. What are Human Rights? The UN Universal Declaration of Human Rights states, 'All human beings are born free and equal in dignity and rights. They are endowed with reason and conscience and should act towards one another in a spirit of brotherhood.' Hindu Human Rights must commonly include the following Cluster of Rights:   Security rights Liberty rights       Political rights Due process rights Equality rights        Welfare rights        Group rights All the above rights are being denied to the Hindu majority under the umbrella of secularism. Ensuring the rights—legal or illegal—of the Muslims and the Christians seems to be the only concern of the Government and the State. We have to discard the present Indian Constitution and to give ourselves a new Constitution of our own rooted in our own national, cultural, spiritual and religious ethos. In order to understand and know the extent to which there is a gross violation of Human Rights of Hindus in India, we have only to pose the following simple questions: There are nearly 52 Muslim countries. Which Muslim country provides Haj subsidy? Which is the Muslim country where Hindus are extended the same special rights that Muslims are accorded in India? Which is the country where the 85% majority craves for the indulgence of the 15 per cent minority under its own Constitution? Which is the Muslim country that has had a non-Muslim as its President or Vice President or Prime Minister? Why are temple funds spent for the welfare of Muslims and Christians, even when they have all the freedom to spend their money in any way they like only and only for themselves? Why does the Government of India consider Sanskrit as communal and Urdu and Latin as secular, Mandir as communal and Masjid and Church as secular, Sadhu as communal and Imam or Bishop as secular, BJP as communal and Muslim League as secular, Vande Mataram as communal and Allah and Amen as secular? (The writer is a retired IAS officer) e-mail the writer at vsundaram@newstodaynet.com

Related post:-

Sanatana Dharma is India's National religion – Enliven Aurobindo's dream!