Maha Shivaratri: The concept of Creation in the Dance of Nataraja.

Published at PGurus on 5th March, 2019

The dance of Shiva on the night of Maha Shivaratri is perhaps the best conceived idea of the ancient Vedic wisdom of how the cosmos moves. Our existence just being part of the smallest of the smallest fraction of the entire cosmos hypothesized by modern science, the scientists know how difficult it is to acquire a bird’s eye view of the entire cosmos. Interestingly that is what Vedic sages have achieved and immortalized into the Dance of Shiva, popularly understood in the form of Nataraja. They have even identified a day, rather a night for that dance – that is the 14^th night before a complete black out of the Moon. That night is Shivaratri coming month after month but the one coming in the month of Maagha is celebrated as Maha Shivaratri – a time marked for universal dissolution.

Skeptics may dismiss this as an untenable tenet of a religious myth thriving on fear psychosis of hapless mortals, but what is hidden behind the posture of Nataraja leaves much for contemplation, leading to self realization of why we are here and when we will get relief and release from the imposing cosmos enveloping all around us. The perfect setting for this is a night before complete black out – that is perhaps why the 14^th night before No-Moon is chosen. Among the months, none other than Maagha is suitable as the new month starting after No-Moon is Phalguna that heralds the start of spring with the return of Kaama (Holi festival) and marriage of Gods.

Having chosen a perfect day, our seers have laid out certain axioms that describe the nature of cosmos. The oft repeated ones are

·       There are infinite number of worlds.

·       There is no beginning and end to the creation of worlds.

·       The three stages of creation, sustenance and destruction are going on continuously in all the worlds.

·       All these are being borne by the Cosmic womb called Hiranya Garbha.

The crux of all these is that the infinite number of worlds are all happening within the ‘womb’ of that Being whom one may call by any name but what is implicit is that the Being Himself / Itself is unfathomable for the very fact we are talking only about the womb that is home for the cosmos. The entire of body of the Being can never be known.

A more specific axiom comes from the 3^rd and 4^th verses of Purusha Sukta giving an idea of proportion of created worlds. These verses say that only one fourth of this Being is manifest as created worlds while three fourths are always unmanifest.

Combining all these together, we can conceive only a circular formation capable of fulfilling all these axioms. This is also conceptualized as ‘Brahma Chakra’ in Shvetasvatara Upanishad. Such a model will have infinite number of universes revolving in different layers of in  circular orbits,  stretching vertically one above the other and laterally one beyond the other. Only in this kind of formation, the worlds can be truly infinite and endless. No one can say where the beginning point of this lies or where this will end.

Within this chakra, life thrives and even gets trapped. It is in the event of a realization that one is getting trapped in this chakra, Vedic wisdom comes to our rescue to understand where we stand, what we are and what to do escape from this chakra. This is what a person is expected to ponder on the occasion of Shivaratri. Such pondering inevitably leads us to think of the Universe – the stage where creation and dissolution are happening relentlessly. And the Dance of Nataraja presents a wholesome idea of how the Universe exists.

The Dance of Nataraja has captured the imagination of scientists too as a symbolism of dance of sub atomic particles – the proof of it in the display of 2 meter tall statue of  Nataraja  standing in front of CERN in Geneva

But Vedic concept views this dance at macro level, not at sub-atomic level. This dance posture follows the combined force of Shiva and Shakti as seen in Shiva- Shakti Yantra having two equilateral triangles placed one on the other in opposite directions and inscribed inside a circle. 

The contours of this formation decide the posture of Nataraja. This is the basic structure guiding the sculptors and dancers who wish to enact the posture of Nataraja. CERN Nataraja inscribed within this formation is shown below.

The macro cosmic feature in Nataraja is seen in the top two hands, the right hand beating the drum (Damaru), symbolizing the birth of sounds giving rise to birth of worlds and the left hand holding Agni (fire). Modern science postulates birth of worlds from Big bang, but Nataraja concept indicates sound as the causative or an indication of creation.

The distance between the hands fulfil the major axiom of Purusha sukta of 1:3 division of the cosmos. In the picture below this distance covers one fourth of the circle concurrent with the axiom that only one fourth of the Being is manifest.

From the point in the circle identified by the Drum beating right hand, the visible Universe starts.  In other words the particles get manifest at this point of Brahma Chakra also known as Kala Nemi whereby time starts ticking. Particles keep moving and give rise to the cosmos we see. When they reach the point of Agni in the left hand – by then covering 90 degrees of the circle (1/4^th of the entire cosmos) – dissolution happens. Beyond this they are unseen or un-manifest.  

The above figure shows the region between the two hands as the existing and manifest Universe. Beyond this, particles become invisible. They keep moving continuously in this formation, but will be undetectable. It is like resting time or sleep time of Brahma in that particular segment.

For the next half of duration, there is no movement in Nataraja. This symbolizes complete non-active phase or non-manifestation but where the cosmos anyway keeps moving.

Once the last quarter is reached activation is indicated by the lifted leg and the two hands in Adhomukha (downward) and Urdhwamukha (upward) mudras indicating a struggle between opposite forces. Once that quarter is crossed, it is streaming in of particles in manifest form triggered by the sound of drum. This concept is depicted in the diagram below.

This formation fulfils all the creation axioms of Vedic Thought. Only one fourth is manifest. The Navel of Nataraja signifying the pivotal axis, all the worlds move in circles one above the other vertically and one beyond the other laterally without any limit.

In this formation infinite number of parallel Universes can exist without upsetting or overlapping with any other. There is perfect order in this system with each universe moving with its own set of laws of physics governing it. This formation thus fulfils modern scientist’s idea of parallel universes but without a time warp.

In this formation, manifestation identified with creation is governed by the Four-faced Brahma. Throughout the segment above and below and beyond, numerous Brahmas are always born as guardians of creation. The middle segment is the region governed by Vishnu, the Sustenance-giver. Once the worlds reach the end of the quarter, the fire in Nataraja’s left hand exists infinitely and eternally above and below and throughout at that juncture. No one can see the top of bottom of the Fire wall here – a feature that is woven into a legend of Brahma and Vishnu not being able to see the crown and feet of Shiva – the core legend of Maha Shivaratri!

In the above figure the manifest zone is the visible Universe. Every strand in this zone in the figure represents a Universe. We are moving along with our Universe and will someday reach the wall of Fire of Shiva from where there is no scope for manifestation as worlds and life, until we cross the remaining three fourths of the path.

We keep born again and again, bound by the deeds we do. Imagine the birth cycle is yet to continue but the Universe had gone into switched-off mode for 3/4^th duration; then what would be our status? We would also be travelling along the Universe in mute form until we reach the creation zone. It is for this reason Maha Shivaratri is remembered that we shed our karmic bond as quickly and as early as possible.

The only good news is that we have just crossed the half mark of the creation zone. If people can recall the Sankalpa mantra, our location in space and time is identified as ‘Dwiteeya Parardha’ –meaning ‘second half of Para’

Para is the time of the Manifest zone (one fourth duration). Half the time is gone means we are right on top of the crown of Nataraja as in the figure below.

Vedic Thought has calculated the duration of this Para in terms of age of Four faced Brahma. It is 100 years for which the basic unit is solar year. 864,00,00,000 solar years make one day of Brahma. Reckoned from the date of Big Bang this means only one day of Brahma has gone so far and we are now in the 2^nd day. But according to Vedic Thought we are in the first day of the 51^st year of Brahma!

This cannot be dismissed as fantasy or figment of imagination for there are huge numbers mentioned in our texts including Tamil Sangam texts. Tolkāppiyam, the ancient grammar book of Sangam age has a sutra on how to identify huge numbers by means of end letters such as ‘ai’, ‘am’ and ‘pal’ (1-393). Six such numbers find mention in Paripaadal, a Sangam age text to refer to the duration of birth of universe and different stages of dissolution. (verse 2: lines 13 &14).

In Sanskrit the current age of our universe is given in Half life of Brahma – much like how modern science identifies the age of radioactive substances in half life! The current age is Parardha – half of Para (age of Brahma). This is much like the use of Parsecs for huge distances, but Vedic Thought gives in Time Units!

Parardha is equal to 10^17 years. We are in the 1^st day of the 2^nd Parardha. The manifest zone had 2 Parardhas while the entire circle has 8 Parardhas. It is here Vedic wisdom gives a hint to work out the entire duration of the cycle of our Universe as 8 X 10^17 years.

Maha Shivaratri was designed by Vedic rishis to remind ourselves whether we should allow ourselves to get trapped within the circle of Universe for 6 full Parardhas or work our way out within the remaining Parardha of creation zone, which by itself is segmented into cyclical repetition of sleep and activity every 4.32 billion years. 

கமல் ஹாசனைக் கேள்வி கேட்டு விடாதீர்கள்!

Earlier published in PGurus

'அசட்டுத்தனமான கேள்வியும் அதற்கேற்ற பதிலும்' என்ற தலைப்பில் அந்தநாளில் ஒரு வார இதழில் ஜோக்ஸ்கள் வந்தன. உதாரணத்திற்கு, சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கும் ஒருவனிடம், 'சாப்பிடுகிறீர்களா?' என்று கேட்டால் என்ன அசட்டுத்தனமான கேள்வி அது? அதற்கு அவன் 'இல்லை, சாதம் என்ன கலர்-னு பார்த்துக்கிட்டுருக்கேன்' என்று பதில் சொன்னால் அசட்டுக் கேள்விக்கு சரியான பதில்தானே அது!  

கேள்விக்கேற்றார்ப்போலத்தான் பதில் இருக்க வேண்டும். அசட்டுக் கேள்விக்கு அசட்டுத்தனமான பதில்தான் கொடுக்கவேண்டும். இதுவே ஆக்கபூர்வமான கேள்விக்கு எப்படி பதில் கொடுக்க வேண்டும்? ஆக்க பூர்வமாகத்தானே பதில் கொடுக்க வேண்டும்? ஆனால் அசட்டுத்தனமாக   பதில் கொடுப்பதில் ஒரு ட்ரெண்டை உண்டாக்கிக் கொண்டிருப்பவர் கமல்ஹாசன் அவர்கள்.

கமல்ஹாசனைக் கேளுங்கள் என்னும் ஹாஷ்டாகில் (#AskKamalHaasan) அவர் கேள்விகளை வரவேற்கிறார். நல்ல பதிலை வரவழைக்கும்படியாக ஒரு கேள்வி கேட்பதற்கே திறமை வேண்டும். அப்படிப்பட்ட கேள்விகளையே  பதில் கூறுவோர்கள் தேர்ந்தெடுப்பார்கள். கமல் இப்பொழுது அரசியல் அவதாரம் எடுத்திருப்பதால், ஏடாகூடமான கேள்விகள் வரும். அதனால் கவனமாகக் கேள்விகளைத் தேந்தெடுத்து பதில்  கூறுவார் என்றுதான் நாம் எதிர்பார்ப்போம்.

அவரும் ஒரு கேள்வியைத் தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறார். சாதாரண கேள்வி, ஆனால் நல்ல கேள்வி.  ஒரு அறிவுஜீவியாக, படிப்பாளியாகத்  தன்னைக் காட்டிக்  கொள்ளும் கமல் மீது தாக்கத்தை ஏற்படுத்திய புத்தகம் எது என்று அறியும் ஆவலில் அவரது ரசிகர் கேட்கிறார். 

இதற்கு கமல் தரும் பதில் எப்படி இருக்கும் என்ற எதிர்பார்ப்பு நமக்கு இருக்கும். ஒன்று ஜோக்கடித்து பதில் சொல்லலாம். அல்லது சீரியஸாக பதில் சொல்லலாம். இரண்டும் இல்லாமல் அசட்டுத்தனமான ஒரு பதிலை கமல் தருகிறார்.

இந்த பதிலைப் படித்துவிட்டு அவரவர் கமலைத் திட்டித் தீர்த்து விட்டார்கள்- பூணூலைக் கேவலப்படுத்திவிட்டார், பார்ப்பனர்களை மட்டம் தட்டுகிறார், தான் திராவிட அரசியல் செய்வதாகக் காட்டிக் கொள்வதற்கு இப்படி ஒரு பதிலைக் கொடுத்திருக்கிறார் என்று ஆளாளுக்கு சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

கமல் அப்படி என்ன சொல்லிவிட்டார்? பூணூல் அணிந்துகொண்ட காரணத்துக்காகவே பார்ப்பனர்கள் அவமதிக்கப்பட்டார்கள், பாதிக்கப்பட்டார்கள். அதைத்தான் கமலும் சொல்லியிருக்கிறார் - என்னை பாதித்த நூல் பூணூல்- என்று. அதனால் அதைக் கழற்றி வைத்துவிட்டார் போலிருக்கிறது. அத்துடன் நிறுத்திக் கொண்டிருக்கலாம். அதற்கு மேலே போய், 'அதனாலேயே பூணூலைத் தவிர்த்தேன்' என்கிறாரே அதுதான் அசட்டுத்தனம்.

பூணூலைத் தவிர்த்தேன் என்கிறாரே, பூணூல் போட்டுக் கொண்டவரைத் தவிர்த்தாரா?  பரம்பரை பூணூல் இல்லை என்றாலும், திடீர்ப் பூணூல் அணிந்த ராகுல் காந்தியை அவர் தவிர்த்தாரா? இல்லையே.

  

பரம்பரைப் பூணூல் கமலும், திடீர்ப் பூணூல் ராகுலும் தமிழ் நாட்டு அரசியலுக்காகக் கை குலுக்கிக் கவலைப்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்கள். அப்படியிருக்க பூணூலைத் தவிர்த்தேன் என்று ஏன் பதில் சொல்ல வேண்டும்? நாளைக்கு யாராவது இதை பற்றிக் கேள்வி கேட்டால், 'நான் பூணூலைத்  தவிர்த்தேன் என்று சொன்னேனே தவிர பூணூல் போட்டுக் கொள்பவரைத் தவிர்ப்பேன் என்று சொல்லவில்லையே' என்று அசடு வழிய வேண்டியிருக்கும். அதனால்  ஒழுங்காக கேட்ட கேள்விக்கு பதில் சொல்லியிருக்கலாம். ஆனால் கமலுக்கு அது சாத்தியமாகாது போலிருக்கிறது.

சமீபத்தில் இன்னொரு கேள்விக்கு அவர் அளித்த பதில் அசட்டுத்தனத்திலிருந்து அபத்தத்துக்கு முன்னேறி இருந்தது.

கமலுடைய  சொல்லுக்கும் செயலுக்கும் சம்பந்தம் இல்லையே என்ற கருத்தில் ஒரு ரசிகர் கேட்கிறார்.

இந்தக் கேள்விக்கு யோசிக்காமல் பதில் சொல்கிறார் கமல். பாரதியார் இவருக்குத் தகப்பனாராம். பாரதியார் முகம்தான் இவரது முகமாம்.

பாரதியார் முகத்தைத் தன் முகமாக ஏற்று கொள்கிறார் என்றால், பாரதியார் சொன்ன கருத்துக்களையும் ஏற்றுக் கொள்கிறார் என்று அர்த்தம் கொள்ளலாமா?

ஜாதிக் கொடுமைகள் வேண்டாம் என்று எட்டு திக்கும் முரசு கொட்டும் பாடலின்  ஆரம்பத்திலேயே 'வேதம் என்றும் வாழ்க என்று கொட்டு முரசே' என்கிறாரே பாரதியார் அதை கமலஹாசன் வழி மொழிவாரா?

அது மட்டுமா,

'வேதமறிந்தவன் பார்ப்பான் - பல

வித்தை தெரிந்தவன் பார்ப்பான்'

என்று பூணூல் போட்ட பார்ப்பானை உயர்வாகச் சொன்னாரே, அதை ஏற்றுக்  கொள்கிறாரா கமல்?

மேலும்,

'நாலு வகுப்பும் இங்கு ஒன்றே - இந்த

நான்கினில் ஒன்று குறைந்தால்

வேலை  தவறிச் சிதைந்தே - செத்து

வீழ்ந்திடும் மானிடச் சாதி'

என்று மனுவாதி வர்ணங்களைத் தூக்கிப் பிடித்துள்ளாரே பாரதியார், அவரது அந்த முகம்தான் தனது முகம் என்று கமல் சொல்கிறாரா? இதையும் விடுங்கள். தென் மாநிலங்கள் என்று பாரதத்திலிருந்து பிரித்துப் பேசுகிறாரே கமல், தந்தை என்று சொல்லும் பாரதியார் அதை ஏற்றுக் கொண்டிருப்பாரா? கங்கையையும், காவிரியையும் இணைத்தவர் அவர். 

காசியையும், காஞ்சியையும் ஒரே நோக்கில் பார்த்தவர் அவர். நாக்கில் வேதம், வாக்கில் செப்பு மொழி பதினெட்டு என்று பாரத தேசம் முழுவதையும் ஒருங்கிணைத்துப் பார்த்தவர் பாரதியார். அப்படி இணைப்பதற்கு அடிபப்டையாக வேத மதத்தை ஏற்றுக் கொண்டவர் அவர். அவரைப் போய் தனக்குத் தந்தை என்கிறாரே,  அவரது முகம் தன் முகத்தில் பொருந்துகிறது என்கிறாரே இது அசட்டுத்தனமா, அல்லது அபத்தமா?

ஒரு வேளை தந்தை பெரியார் என்ற எண்ணத்தில் இந்த பதிலைத் தந்திருக்கிறாரோ? இருக்கும், இருக்கும். கேட்ட கேள்விக்கு ஒழுங்கான பதில் சொல்வதில்லை என்று முடிவெடுத்துவிட்டால் இப்படித்தான் அசட்டுத்தனமும், அபத்தமும் அரங்கேறும்.